نقش ميانجي كيفيت گزاشگري مالي در رابطه بين قابليت مقايسه صورت‌هاي مالي و نگهداشت وجه نقد

The Mediating Role of Financial Reporting Quality on the Relationship between Financial Statement Comparability and Cash Holdings

هدف: هدف اين پژوهش، بررسي ارتباط قابليت مقايسه صورتهاي مالي و نگهداشت وجه نقد و نقش ميانجي كيفيت گزاشگري مالي، بر رابطه قابليت مقايسه صورتهاي مالي و نگهداشت وجه نقد در شركتهاي پذيرفتهشده در بورس اوراق بهادار تهران است. روش: با استفاده از دادههاي 110 شركت پذيرفتهشده در بورس اوراق بهادار تهران، در دوره زماني 1390 تا 1395، آزمون فرضيهها با استفاده از مدلهاي رگرسيون چندگانه و آزمون سوبل صورت گرفته است. يافته‌ها: افزايش قابليت مقايسه صورتهاي مالي بهطور چشمگيري نگهداشت وجه نقد شركتها را كاهش ميدهد. از سوي ديگر، كيفيت گزاشگري مالي (با دو شاخص اقلام تعهدي اختياري و كيفيت افشا) ميانجي رابطه بين قابليت مقايسه صورتهاي مالي و نگهداشت وجه نقد نيست. نتايج به سنجههاي جايگزين قابليت مقايسه صورتهاي مالي و نگهداشت وجه نقد حساس نيستند و اين نتايج با مقياسهاي جايگزين نيز تأييد ميشوند. افزون بر اين، نتايج آزمون‌هاي اضافه نشان داد كه اعتبار تجاري در رابطه بين قابليت مقايسه صورتهاي مالي و نگهداشت وجه نقد، نقش ميانجي ايفا نميكند. نتيجه‌گيري: سرمايهگذاران و اعتباردهندگان در تصميمگيريهاي اقتصادي خود بر صورتهاي مالي شركتها اتكا ميكنند، بنابراين شايسته است نهادهاي استانداردگذار و ناظر و همچنين اركان راهبري شركتها، اهميت ويژهاي براي قابليت مقايسه اطلاعات مالي قائل شوند. بهدليل مشكلات نمايندگي و همچنين عدم تقارن اطلاعاتي اندك، بهعلت تمركز مالكيت بسيار در اكثر شركت‌هاي پذيرفتهشده در بورس اوراق بهادار تهران و همچنين سهولت دسترسي به تأمين مالي از طريق بانك‌ها براي شركت‌ها، كيفيت گزارشگري مالي بالا تأثيري بر عدم تقارن اطلاعاتي و سيستم تأمين مالي شركت‌ها نداشته و در رابطه بين قابليت مقايسه و نگهداشت وجه نقد، نقش ميانجي ندارد.

Objective: The purpose of this study is to examine the relationship between financial statement comparability on cash holdings and the mediating role of financial reporting quality in firms listed on the Tehran Stock Exchange (TSE). Methods: Using data from TSE-listed firms from 2011 to 2017, this study employs multiple regression models and Sobel test to testing the research hypotheses. Results: The results show that financial statement comparability significantly reduces corporate cash holdings. The results also suggest that financial reporting quality (disclosure quality and discretionary accrual) does not have a significant mediating effect on the relationship between comparability and cash holdings. These findings are robust to alternative measures of comparability and cash holdings. Also, additional test shows that trade credit has no mediating role in relationship between financial statement comparability and cash holdings. Conclusion: The results show that investors and creditors rely on financial statements in their economic decision making, thus it is appropriate for regulators, supervisor institutions, and corporate governance bodies to place particular importance on the comparability of financial information. According to the Iranian capital market context and high inflationary economy, firms with high financial statement comparability have easy access to bank loans with low cost. Thus, firms with high financial statements comparability hold low cash. Also, the Iranian capital market context has different context, because of low agency problem and information asymmetry and financial reporting quality has not significant effect on information asymmetry. Thus, financial reporting quality has not mediating role on the relationship between comparability and cash holdings.