رابطة خوشبيني تحصيلي و سرزندگي تحصيلي با نقش ميانجي خودكارآمدي تحصيلي دانشجويان

The Relationship between Academic Optimism and Buoyance, the Mediator Role of Academic Self-efficacy

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش واسطه اي خودكارآمدي تحصيلي در رابطة بين خوش بيني تحصيلي و سرزندگي تحصيلي دانشجويان انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع كاربردي بوده، و به روش توصيفي - همبستگي مبتني بر مدل‌سازي معادلات ساختاري (SEM) انجام گرفت. جامعة آماري پژوهش حاضر شامل همة دانشجويان كارشناسي ساكن در خوابگاه‌هاي دانشگاه محقق اردبيلي بود كه براساس جدول مورگان و به روش خوشه‌اي چندمرحله‌اي، 380 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها پرسشنامه‌‌هاي سرزندگي تحصيلي دهقاني زاده و حسين چاري (1391)، خودكارآمدي تحصيلي زاژاكوا، لينج و اسپانشاد (2005)، و خوش بيني تحصيلي شانن - موران و همكاران (2013) به‌كار گرفته شد. داده‌ها به روش مدل‌سازي معادلات ساختاري تحليل شد. يافته‌ها برازش مدل را تأييد كرد. نتايج تجزيه ‌و تحليل داده‌ها به روش مدل‌سازي معادلات ساختاري نشان داد خوشبيني تحصيلي بر سرزندگي تحصيلي اثر مستقيم دارد، خودكارآمدي تحصيلي بر سرزندگي تحصيلي اثر مستقيم دارد و خوش‌بيني تحصيلي بر سرزندگي تحصيلي از طريق خودكارآمدي تحصيلي اثر غير مستقيم دارد. بنابراين، خودكارآمدي در رابطة خوش‌بيني تحصيلي و سرزندگي تحصيلي دانشجويان نقش واسطه‌اي دارد.

Following a descriptive-correlational design, the present study sought to explore the mediating role of academic self-efficacy in the relationship between students’ academic optimism and academic buonyancy. To analyze structural relationships in this applied study, structural equation modeling was used. Using Morgan’s table and the multistage cluster sampling technique, 380 undergraduate students from a population which comprised all undergraduate students accommodated in the dorms of the University of Mohaghegh Ardabili were included in the sample of the study. To obtain the data required, the liveliness questionnaire developed by Dehghanizadeh and Hosseini-Chari (1391), the academic self-efficacy questionnaire developed by Zajacova, Lynch, and Espenshade (2005), and also the academic optimism questionnaire developed by Tschannen-Moran et al. (2013) were adapted. Using structural equation modeling, the data were analyzed. The values obtained corroborated the fitting of the model. The results gleaned from structural equation modeling showed that academic optimism directly impacts academic liveliness of students, academic self-efficacy directly influences academic liveliness, and still academic optimism affects academic liveliness indirectly through academic self-efficacy. Accordingly, academic self-efficacy is judged to mediate the relationship between academic optimism and academic liveliness.