بررسي پارامترهاي هيدروليكي تاثيرگذار بر آبشستگي پايين‌دست سازه‌هاي كنترل با استفاده از روش رگرسيون فرآيند گاوسي

پيش‌بيني عمق آبشستگي در پايين‌دست سازه‌هاي كنترل ازجمله سرريزها و سازه‌هاي كنترل شيب يكي از مسائل ضروري در طراحي اين سازه‌ها مي‌باشد. در تحقيق كنوني عملكرد روش رگرسيون فرآيند گاوسي (GPR) به عنوان يكي از روش‌هاي نوين داده كاوي در پيش‌بيني حداكثر عمق آبشستگي پايين‌دست سازه‌هاي كنترل مورد بحث قرار گرفت. جهت بررسي موضوع براي هر سري داده، مدل‌هاي مختلفي تعريف شده و تأثير پارامترهاي هيدروليكي مورد ارزيابي قرار گرفت. بهترين نتايج براي داده‌هاي آزمون، براي سرريز لبه تيز مقادير 0.90)DC=ضريب تبيين)، 0.93=CC(ضريب همبستگي)، % 11.2=RMSE (جذر ميانگين مربعات خطاها (، %7.9=MAE (ميانگين قدرمطلق خطاها)، و براي سازه كنترل شيب مقادير 0.81=DC=، 0.86=CC، %19.4=RMSE، %16.7MAE به‌دست آمد. همچنين بر اساس نتايج آناليز حساسيت مشخص گرديد كه پارامترهاي Fr1 (عدد فرود بالاست جريان) و b/z (نسبت عرض سرريز به ارتفاع سرريز) در پايين‌دست سرريز لبه تيز و پارامترهاي Dp/h (ارتفاع ريزش سازه به ارتفاع آب روي سازه) و Fr1در پايين دست سازه كنترل شيب كليدي‌ترين نقش را در پيش‌بيني عمق آبشستگي دارند. درواقع تغييرات عمق آبشستگي متأثر از هندسه و انرژي جريان در بالادست اين سازه‌ها است. مقايسه روابط نيمه تجربي و كلاسيك با نتايج حاصل از روش به‌كاررفته در تحقيق نشان داد كه نتايج روش هوشمند GPR نسبت به روابط كلاسيك دقيق‌تر و قابل‌اعتمادتر بوده بطوريكه معيارخطاي RMSE بيش از 80 درصد كمتر شده است.