كليدواژه :
حكمروايي خوب , زيست‌پذيري شهري , كانون جرم‌خيز , بخش مركزي تهران
چكيده فارسي :
طرح مسئله: افت كيفيت زندگي شهري براثر شكل‌گيري و بروز مشكلات پيچيده در ابعاد مختلف اقتصادي، اجتماعي، زيست‌محيطي، كالبدي و نهادي، استفاده از الگوي حكمروايي خوب شهري را با هدف ارتقاي زيست‌پذيري ضروري ساخته است.
هدف: هدف اين پژوهش، تحليل فضايي آثار حكمروايي خوب شهري بر زيست‌پذيري كانون‌هاي جرم‌خيز بخش مركزي شهر تهران است.
روش: اين پژوهش ازنظر هدف، كاربردي و ازنظر روش، توصيفي‌تحليلي است. به‌منظور گردآوري داده‌هاي لازم پژوهش، از دو شيوة تحليل اسنادي و پيمايشي بهره گرفته شده است. ابزار پژوهش، پرسش‌نامه است. جامعة آماري پژوهش، 529604 نفر از ساكنان مناطق 11 و 12 بخش مركزي شهر تهران در كانون‌هاي جرم‌خيز است كه 400 نفر به‌مثابة حجم نمونه انتخاب شده‌اند. براساس نتايج اسنادي، شاخص‌هاي حكمروايي خوب شهري و زيست‌پذيري شهري با استفاده از آزمون‌هاي T تك‌نمونه‌اي، ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندمتغيره تحليل شده است.
نتايج: نتايج نشان داد وضعيت شاخص‌هاي حكمروايي خوب شهري و زيست‌پذيري در كانون‌هاي جرم‌خيز بخش مركزي شهر تهران نامطلوب است. همچنين بين شاخص‌هاي حكمروايي خوب شهري و زيست‌پذيري شهري رابطة ضعيف تا متوسطي وجود دارد. نتايج رگرسيون چندمتغيره نيز نشان‌دهندۀ تأثير متوسط و معنادار شاخص‌هاي حكمروايي خوب شهري بر زيست‌پذيري كانون‌هاي جرم‌خيز بخش مركزي شهر تهران است. از بين شاخص‌هاي هشتگانة حكمروايي خوب شهري، شاخص‌هاي عدالت، كارايي و اثربخشي و قانونمندي با ضريب بتاي 0/530، 0/496 و 0/427 به ترتيب بيشترين تأثير را بر زيست‌پذيري كانون‌هاي جرم‌خيز بخش مركزي شهر تهران دارند.
نوآوري: نوآوري اين پژوهش در روش‌شناسي است. با استفاده از داده‌هاي فضايي جرائم، كانون‌هاي جرم‌خيز مشخص و با بهره‌گيري از پرسش‌نامة فضايي، آثار حكمروايي مطلوب شهري بر زيست‌پذيركردن كانون‌هاي جرم‌خيز بخش مركزي تهران تحليل شد.
چكيده لاتين :
Problem Definition: The decline of the quality of urban life as a result of the formation of complex problems in different economic, social, environmental, physical, and institutional dimensions has made the importance of using a good urban governance model to promote livability essential.
Purpose: The purpose of this study was to analyze the spatial effects of good urban governance on the livability of crime hot spots in the central part of Tehran.
Methodology: This study was an applied and descriptive-analytic research in terms of purpose and method. In order to collect the required research data, two methods of documentary and survey analysis have been used. The research tool was a questionnaire. The statistical population of the study was the residents of 11th and 12th regions of central part of Tehran, in a crime center with a population of 529604 people, 400 of whom were selected as sample size. Based on the documented results, good urban governance and urban livability indices were analyzed by One Sample T-test, Pearson correlation coefficient, and multivariate regression.
Results: The results showed that the status of good urban and livability indices in the crime hot spots of central part of Tehran was undesirable. There was also a weak to moderate relationship between good urban governance and urban livability. The results of multivariate regression also showed the moderate and significant effect of good urban governance indicators on the livability of crime hot spots in the central part of Tehran. Among the eight criteria of good urban governance, the indicators of justice, efficiency, and effectiveness, and legality with beta coefficients of 0.530, 0.496 and 0.427 had the highest impact on the livability of crime hot spots in the central part of Tehran.
Innovation: The innovation of this research was in methodology. Using spatial data of crimes, crime hot spots were identified, and by using the spatial questionnaire, the effects of favorable urban governance on the livability of crime hot spots in central part of Tehran were analyzed.
