بررسي راهبردهاي كلان تعامل مسجد و كودك و نوجوان با رويكرد تحليل اهميت عملكرد

An Analysis of the Grand Strategy of Mosques kids Teenagers Interactions through Importance Performance Analysis Approach

مساجد جايگاهي اصيل در تربيت كودكان و نوجوانان دارند. اين پژوهش با هدف اولويت‌بندي راهبردهاي كلان در حوزه «تعامل مسجد و كودك و نوجوان» و ارائه توصيه‌هاي راهبردي به نهادهاي خط‌مشي‌گذار در اين حوزه شكل گرفت. با توجه به مسئله پژوهش مبني بر سنجش اهميت و عملكرد مؤلفه‌هاي راهبردي، وضع موجود و مطلوب مؤلفه‌هاي راهبردي «تعامل مسجد و كودك و نوجوان» با روش تحليل اهميت ـ عملكرد از ديد سه دسته از خبرگان (پژوهشگران، فعالان فرهنگي ـ مسجدي، مسئولان ستادي) مورد بررسي قرارگرفته است. براساس نتايج پژوهش مي‌توان گفت با توجه به شكاف بسيار زياد وضع موجود و مطلوب، مهمترين عامل در راستاي بهبود وضع موجود، پيوند و هم‌افزايي اضلاع تربيتي «مسجد، مدرسه خانواده و محله» است. علاوه بر آن نقش‌آفريني بيروني مسجد به همراه ساخت دروني آن به نسبت ديگر راهبردهاي كلان بيشترين اثر را بر تعامل مسجد و كودك و نوجوان خواهد گذاشت. از سوي ديگر توجه همزمان به مؤلفه‌هاي رفتاري و ساختاري حائز اهميت است. علاوه بر آن رويكرد مقبول در ارتقاي وضع موجود به ­دليل مردم نهاد بودن مساجد، رويكرد «پايين به بالا» است؛ با وجود اين به دليل اولويت زياد «نقش‌آفريني آموزش‌وپرورش در استفاده از ظرفيت تربيتي مساجد» بايد نسبت به تحقق اين هدف، اهتمام ويژه‌اي صورت پذيرد.

The mosques incorporate a unique position in the education of kids and teenagers. This research is intended to identify the priority of the grand strategies in the interaction between the mosques and children and adolescents, and to provide strategic recommendations for policy making institutions in this field. Relating the research question focusing on the assessment of the importance and performance of strategic components, the status quo and favorable situation of strategic components for interaction between the mosques, children and adolescents, were studied through importance-performance analysis from the perspective of three groups of experts (researchers, cultural and mosque-relating activists, staff officials). It is worth mentioning that due to the huge gap between the status quo and favorable situation, the most important component for improving the current situation is to consider the connection and increasing coherence among the educational aspects of the mosques, families, the schools and the neighborhoods. Moreover, the external role-playing of the mosques, along with their internal structure, will have the greatest effect on the interaction between the mosques, children and adolescents. On the other hand, simultaneous attention to behavioral and structural components is also important. Moreover, the acceptable approach for improving the status quo due to the non-institutional nature of the mosques seems to follow bottom-up procedure. However, achievement of the alignment of the priority of role-playing with the educational system in relying on the educational capacity of the mosques, requires special care.