فرسايش حاكميت ملي در حقوق بين‌الملل معاصر:از حاكميت اقتدارگرا به سوي حاكميت مشروط

حاكميت به‌عنوان قدرت عالي سياسي حكومت‌داري، در طول زمان متحول شده و همگام با مقتضيات زيست بشري به سوي كمال در حركت بوده است. بر اين اساس در دوران معاصر، حاكميت از مفهوم وستفاليايي خود بسيار دور شده و ديگر آن قدرت مطلق سركش نيست و امروزه به مثابه مسئوليت انگاشته مي‌شود. حقوق بشر و جهاني‌شدن دو پديده‌اي هستند كه موجب فرسايش حاكميت ملي شده‌اند. حقوق بشر و توجه جهاني به آن، اصل عدم مداخله در امور داخلي كشورها را نشانه رفته است، به‌طوري كه دولت‌ها مجبور شده‌اند حاكميت ملي خود را با منافع بشر تطبيق دهند. همچنين پديده جهاني‌شدن، انحصار حكمراني را از دولت‌ها در نظام بين‌المللي گرفته است و موجبات حكمراني جهاني را در آينده فراهم مي‌آورد. در اين مقاله، مفهوم حاكميت، تحول آن در حقوق بين‌الملل و در چارچوب اصل عدم مداخله و جهاني‌شدن بررسي مي‌شود.