نظريه يكساني مفهوم امامت و مقام افتراض طاعت؛ تحليل مستندات و پيامدها

در تحليل متون وحياني، يكي از انگاره‌هاي چشمگير در چيستي مفهوم امامت، مقام افتراض طاعت است. با تحليل روايات ناظر به مفهوم امامت، مانند روايات ذيلِ آيه ملك عظيم و روايات تفويض مي‌توان انگاره اين هماني بين امامت و مقام افتراض طاعت را اثبات كرد. به مقتضاي اين روايات، حتي در مواردي كه وحي مستقيمي  نيامده، بيان امام افتراض طاعت دارد؛ چراكه امام برخوردار از پشتوانه تأديب الهي است. از جمله پيامدهاي پذيرش اين نظريه، تفاوت ميان اطاعت از امام و مطاع بودن انبياء و رسل است. اوامر نبي و رسول مقيد به وحي مستقيم الهي است، اما دستورات امام از اين جهت اطلاق دارد. التزام به وجودِ تنها يك امام در هر زمان، از ديگر لوازم اين نظريه است. اين مقاله با روشي تحليلي، چارچوب و اجزاء اصلي نظريه همساني مفهوم امامت با مقام افتراض طاعت را بر مبناي متون وحياني مورد بررسي قرار داده است.