بررسي نقش خودگزيني و درونزايي بر رابطه بين هزينه يابي بر مبناي فعاليت و عملكرد شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

اين پژوهش رابطه بين اتخاذ هزينه يابي بر مبناي فعاليت و عملكرد را بررسي مي كند. همچنين به ارزيابي گرايش انتخاب (خودگزيني) و ماهيت درون زايي ارتباط آنها مي پردازد. از مدل هكمن براي ارزيابي گرايش انتخاب نمونه و رويكرد ولدريج2SLSIV، براي بررسي درونزايي استفاده شد. از بين شركتهاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طي سال هاي 1392 تا 1396 به صورت تصادفي براي230 شركت پرسش نامه ارسال شد، 198 شركت از آنها در نظرسنجي شركت كردند (ميزان پاسخ 86 درصد). پس از پردازش هاي اوليه، 170 داده بعنوان نمونه براي تجزيه و تحليل باقي ماند.نتايج نشان داد كه پس از كنترل گرايش انتخاب نمونه و درونزايي، ضريب هزينه يابي بر مبناي فعاليت در روش هكمن و هزينه يابي بر مبناي فعاليت در روش 2SLSIV در مقايسه با ضريب هزينه يابي بر مبناي فعاليت در روش حداقل مربعات معمولي به طور قابل توجهي بالاتر مي شود. علاوه بر اين، هر دو نسبت معكوس ميلز، تحت آزمونF مدل هكمن و هاسمن ، تحت روش ولدريج2SLS، مثبت و معنادار هستند كه حضور هر دو گرايش انتخاب نمونه و درونزايي را تاييد مي كند. به طور كلي، كنترل گرايش انتخاب نمونه و درونزايي در درستي ارزيابي اهميت ارتباط عملكرد هزينه يابي بر مبناي فعاليت ضروري مي باشد.