مطالعۀ تأثير تمرين شديد تناوبي ركاب‌ زدن همراه با محدوديت جريان خون بر عملكرد هوازي و بي‌ هوازي مردان جوان فعال

The effect of twelve session of high intensity cycle training with blood flow restriction on aerobic and anaerobic performance of active men

هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير تمرين تناوبي شديد همراه با محدوديت جريان خون بر عملكرد هوازي و بي‌هوازي مردان جوان فعال است. به­‌اين‌­منظور، 24 نفر از دانشجويان رشتۀ تربيت‌بدني 23-19 ساله دانشگاه خوارزمي (ميانگين وزن 6±67/8 كيلوگرم، قد 5/4±173/9 سانتي‌متر و شاخص توده بدني 6/84±22/7) به سه گروه تمرين تناوبي شديد همراه با محدوديت جريان خون، تمرين تناوبي شديد بدون محدوديت جريان خون، و گروه گواه تقسيم شدند. پروتكل تمريني شامل دو هفته تمرين ركاب­‌زدن هر هفته شش جلسه و هر جلسه ده مرحلۀ يك­‌دقيقه‌­اي، با شدت 85-80 درصد Wmax بود كه بين هر مرحله، دو دقيقه ريكاوري فعال با شدت 50 درصد Wmax صورت گرفت (مجموع زمان تمرين اصلي در هر جلسه 30 دقيقه بود). پيش و پس از دورۀ تمرين، پروتكل آزمون­ آستراند براي بررسي عملكرد هوازي و آزمون وينگيت براي بررسي عملكرد بي‌­هوازي اجرا شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون تي وابسته، آزمون تحليل واريانس يك‌­سويه و آزمون تعقيبي ال.اس.دي استفاده شد. نتايج نشان‌­دهندۀ تفاوت معني‌­دار در عملكرد هوازي گروه­‌هاي تمريني نسبت به گروه گواه (0/000=p vo2max، 0/000=p wmax، 0/001=p زمان رسيدن به خستگي) بود. ديگر يافتۀ پژوهش، گوياي افزايش معنادار مؤلفه­‌هاي عملكرد هوازي در گروه تمرين همراه با محدوديت جريان خون نسبت به گروه تمرين بدون محدوديت جريان خون بود، اما، تفاوت معناداري در عملكرد بي‌­هوازي بين هيچ­يك از گروه‌­ها (0/064=p اوج توان بي­‌هوازي، 0/058=p ميانگين توان بي­‌هوازي،826 /0=p حداقل توان بي­‌هوازي) مشاهده نشد. به‌­طور­كلي، نتايج نشان داد اعمال محدوديت جزئي بر جريان خون حين تمرين تناوبي ركاب­‌زدن، بر سازگاري هوازي در يك دورۀ كوتاه اثر معني­‌داري دارد، اما بر عملكرد بي‌­هوازي بي‌­تأثير است.

The purpos of this study was to determine the effect of twelve session of high intensity cycle training with blood flow restriction on aerobic and anaerobic performance of active student men. To this purpose, 24 valentear active students men from physical eduction faculty of kharazmi university aged 19-23 years old, students (mean ± SD weight: 67.89±6 kg, height: 173.92±5.41cm, and BMI: 22.7±6.84kg/m2) divided into three groups of blood flow restriction (BFR) (n=8), none blood flow restriction(NBFR) (n=8) and control group (n=8). The exercise consisted of cycling at 80% Wmax for ten 1-min bouts, with a 2-min rest between bouts with 50% Wmax (total time, 30 min). Before and after implementation of the training protocol, Astrand Test to check the aerobic performance and Wingate test to check anaerobic performance was conducted. To data analysis, the independent t-test, analysis of variance test and post hoc test (LSD) was used. Results indicated that two weeks of high intensity cycling with and without blood flow restriction does have a significant impact on VO2max(p=0.000) and Wmax(p=0.000) and time to exhaustion (p=0.001). The results indicate a further increase in aerobic performance components, in exercise with blood flow restriction training group compared to the unrestricted blood flow training group. The results olso indicated that tow weeks of cycle training with occlusion does not have a significant impact on peak anaerobic power(p=0.064), average anaerobic power(p=0.058) and minimum anaerobic power(p=0.826). In general, the results showed a partial restriction of blood during cycling interval training have affect on aerobic adaptations, but does not affect on anaerobic adaptations.