پديد آورندگان :
حسن پور كازروني، ناصر دانشگاه آزاد اسلامي واحد اصفهان (خوراسگان) - دانشكده معماري و شهرسازي - گروه معماري، اصفهان ، ايران , حسين علويان، محمد دانشگاه هنر تهران، تهران، ايران , طهماسبي زاده، فرشاد دانشگاه آزاد اسلامي واحدنجف آباد، اصفهان،ايران
كليدواژه :
بناهاي عمومي و دولتي , مركز اسكان جمعي , تحليل فضايي , مديريت بحران
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: تهران به عنوان پايتخت استراتژيك و مركز تجمع مراكز سياسي و اداري ايران، در طول تاريخ بارها در معرض زلزله قرار گرفته است. در جهت كاهش اثرات خطر زلزله، بهره گيري از تمامي ظرفيت هاي موجود براي پيش بيني اماكن تخليه و اسكان اضطراري در شرايط بحران زلزله الزامي است. يكي از ظرفيت هايي كه تا كنون در اسكان جمعي به آن توجهي نشده است، بناهاي عمومي و دولتي است. لذا اين پژوهش درصدد است تا ظرفيت و امكان بالقوه موجود در بناهاي عمومي و دولتي شهر تهران به لحاظ پهنه بندي جهت استفاده به عنوان مكاني براي اسكان آسيب ديدگان زلزله، شناسايي نمايد. هدف پژوهش تحليل ميزان قابليت و تناسب كاربرد بناهاي دولتي و عمومي به عنوان مركز اسكان جمع از لحاظ پهنه بندي به هنگام بحران زلزله است.
روش: پژوهش بر اساس هدف كاربردي و روشي از نوع توصيفي- تحليلي است. در گردآوري اطلااعات از روش اسنادي و كتابخانه اي و آرشيوهاي داده هاي مكاني سازمان ها در سال 1398 استفاده شده است. در تجزيه و تحليل داده ها از روش هاي تحليل فضايي در محيط سيستم اطلاعات جغرافيايي، شاخص هاي استاندارد سازي فضايي، تحليل هاي تطبيق فضايي و مدل تحليل سلسله مراتبي استفاده شده است.
يافته ها: شاخص هاي مكان يابي بناهاي عمومي و دولتي چند منظوره با قابليت كاركرد مركز اسكان جمعي در شرايط بحران زلزله، شناسايي و وزن دهي شده اند. براين اساس، نقشه هاي تعيين مطلوبيت موقعيت مكاني بناهاي عمومي و دولتي در منطقه 5 شهرداري تهران تهيه و بناهاي عمومي و دولتي كه در زمان وقوع زلزله قابليت استفاده در جهت اسكان غير رسمي را دارند، شناسايي و ارائه شده اند.
نتيجه گيري: نتايج پژوهش نشان مي دهد كه بناهاي آموزشي، فرهنگي، مذهبي، ورزشي، پاركينگ طبقاتي و اقامتي به ترتيب داراي بيشترين فراواني براي تغيير كاربري به مركز اسكان جمعي در منطقه 5 شهرداري تهران در زمان وقوع زلزله مي باشند.
چكيده لاتين :
background and objective: As a strategic capital and a hub for the national and international political and administrative buildings, Tehran
has constantly been exposed to earthquakes in history. In order to reduce the risks contributed by the earthquake, it is essential to utilize all
available potentials to predict evacuation and emergency accommodation during the hazard. To this end, a potential disregarded for the postearthquake
mass settlement is public and governmental buildings. Thus, this study aims to study the potential of the very buildings in Tehran,
in terms of zoning for use as a place for temporary settlement of earthquake victims. Therefore, the objective of the study is to analyze the
feasibility and appropriateness of using public and administrative buildings as a resettlement center after an earthquake crisis. In terms of the
nature of the purpose, the research is of applicable type and in terms of method nature, it is of descriptive-case and analytical type.
Method: To collect data, such methods as documentation, library, and spatial data archives have been used. To analyze data, some other methods
like spatial analysis methods in GIS, spatial standardization indices, spatial matching analysis, and AHP model have been used.
Findings: site selection indexes of multi-purpose use public buildings with community shelter function in earthquake crisis have been identifying
and weighting. Accordingly, maps of the Proportion and Prioritization of public buildings in District 5 of the Tehran Municipality have been
prepared. So, the very public buildings that can be used as informal resettlement during the earthquake were identified and offered.
Conclusion: Based on the findings, such buildings as educational, cultural, religious, sports, multistory parking, and residential hotels have the
most potential to change use in the 5th district of Tehran municipality during the earthquake crisis
