برنامه ريزي راهبرد كاهش آسيب پذيري دانشكده معماري دانشگاه كردستان در برابر زلزله

Investigating the Effect of Public Participation on Crisis Management Performance

پيش زمينه و هدف: ﻓﻀﺎﻫﺎﻯ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺑﺎﻻﻯ ﻛﺎﺭﺑﺮﺍﻥ، ﻗﺪﻣﺖ ﺯﻳﺎﺩ ﻭ ﻧﺎﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻯ ﺳﺎﺯﻩ ﺍﻯ، ﺍﺯ ﺁﺳﻴﺐﭘﺬﻳﺮﻯ ﺑﺎﻻﻳﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﻭ ﺁﺗﺶﺳﻮﺯﻯ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻓﻀﺎﻫﺎﻯ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ، ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺑﺎﻻﻯ ﻛﺎﺭﺑﺮﺍﻥ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺩ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﻮﺍﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﺧﻄﺮ، ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺁﺳﻴﺐ ﻫﺎﻯ ﻣﻬﻤﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍرند. ﻧﺎﺑﺴﺎﻣﺎﻧﻰ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﺯﻩﺍﻯ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻛﻤﺒﻮﺩ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺍﺳﺎﺗﻴﺪ، ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ ﻭ ﻛﺎﺭﻛﻨﺎﻥ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩﻫﺎ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺑﺤﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻧﺤﻮﻩ ﻭﺍﻛﻨﺶ ﺻﺤﻴﺢ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﺤﺮﺍﻥ، ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﻋﻮﺍﻣﻠﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﻘﻠﻴﻞ ﺁﺳﻴﺐﭘﺬﻳﺮﻯ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﻄﺮ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺳﻮﺯﻯ ﺩﺍﻧﺸﻜﺪﻩ ﺣﻘﻮﻕ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻮﺭﺩﻯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. روش: روش بكار رفته توصيفي- تحليلي از نوع پيمايشي مي باشد. در اين راستا از روش هاي آماري، توصيفي و استنباطي بهره گرفته شده است. جهت دستيابي و شناسايي راهكارهاي اجرايي و برنامه ريزي آسيب شناسي به جمع آوري اطلاعات كتابخانه ايي و اينترنتي و براي جمع آوري داده ها از مشاهده ميداني و تصوير برداري و بررسي نقشه ها و توزيع پرسشنامه بين دانشجويان، اساتيد و كارمندان دانشكده بهره گرفته شده است. جهت شناسايي ميزان آگاهي مسئولين و مديران در رابطه با مديريت بحران در دانشكده و جمع آوري اطلاعات از ايشان مصاحبه انجام گرفت. يافته ها: براساس يافته هاي حاصل از اطلاعات كتابخانه ايي، مشاهدات، پرسشنامه ها و مصاحبه ها، خطرات احتمالي در ابعاد تشكيلاتي و غير سازه اي شناسايي و پيش بيني شد و بر اين اساس سيستم فرماندهي سانحه طراحي شده و تمهيداتي جهت كاهش خطر و نيز پيشنهاداتي براي آمادگي در مقابل سانحه ارائه شده است. نتيجه گيري: براساس مطالعات انجام شده، جهت كاهش آسيب پذيري دانشكده ي مورد مطالعه اقدام هايي از جمله برگزاري مانور و كلاس هاي آموزشي، تهيه بروشور، تهيه و نصب نقشه هاي خروج اضطراري جهت افزايش خوانايي پلان، سازماندهي سامانه ي فرماندهي سانحه، چيدمان مناسب مبلمان، استفاده از ويندو فيلم روي شيشه ها و جابه جايي بوفه ي مقابل در خروجي پيشنهاد مي گردد.

Background and Objectives: In todays changing environmental conditions, nations and organizations have to face with different crisis. Identifying factors affecting the success of crisis management activities will be helpful. Among affecting factors, public participation is one that can affect the success of crisis performance and its research aims to investigate it. Methodology: This applied research was conducted in descriptive (survey) method. Statistical population is consist of University of Zanjan’s staff and students as well as their contacts in social media networks. For data collection, questionnaire was used which its content validity and reliability (by using Alpha Cronbach test) was validated. The questionnaires were distributed electronically and total of 295 questionnaires were collected. Data analysis performed by using SPSS and path analysis with AMOS Results: Findings show that there is a significant correlation between public participation and crisis management performance. Public participation has also a positive direct impact on crisis management performance. In addition, the effect of cognitive participation on practical participation was significant. The impact of pre-crisis performance on post-crisis performance was also significant. However, the effect of cognitive participation on any dimension of crisis management performance was not significant. Finally. The effect of practical participation on post-crisis performance was significant. Conclusion: One of the most important factors that can help the success of crisis management performance is public participation. Through information transition and increasing the public awareness via mass and social media it is possible to effect cognitive and practical of people participation. With pre-crisis activities (informing and preparing) it is possible to improve post-crisis performance.