چالش هاي شهر خلاق از منظر سياستگذاري‌ و برنامه‌ريزي شهري (مطالعه موردي: شهر اصفهان)

فاقد عنوان لاتين

مفهوم شهر خلاق، اغلب به عنوان مشكلي از برنامه‌ريزي راهبردي مورد استفاده قرار مي‌گيرد. از ميانه دهه‌‌ي 1990 به بعد، ابتدا در بريتانيا و سپس در آمريكا، مفهوم شهر خلاق به يك پارادايم معمول و يك مدل جديد از گرايش به برنامه‌ريزي و سياست‌هاي شهري تبديل شده است. اما چالش‌هاي پيش روي شهرها از موانع مهم در پيوستن به شهرهاي خلاق مي‌باشد. در شهر اصفهان سياست‌گذاري‌ها و برنامه‌ريزي‌هاي نامناسب شهري و نبود شيوه‌هاي كاري هماهنگ و منسجم و به روز و عدم تشريك مساعي ميان بخش‌هاي دولتي در سطوح مختلف حكومتي، فعالان بخش خصوصي و نهادهاي اجتماعي و شهري يكي از چالش‌هاي عمده شهر اصفهان به عنوان شهرخلاق است. به همين منظور اين پژوهش به بررسي و مطالعه اين چالش مي‌پردازد. جامعه آماري پژوهش، شهروندان شهر اصفهان و حجم نمونه 384 نفر، كه به روش تصادفي و با استفاده از فرمول كوكران تعيين شده است. جهت تحليل داده‌ها از نرم‌افزارهاي SPSS، Amos و GIS استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهند كه شاخص وضعيت سياستگذاري و برنامه‌ريزي شهري و نيز رهبري خلاق در شهر اصفهان با توجه به برآورد آزمون (T) تك نمونه‌اي مطلوب نمي‌باشد، اما شاخص خلاقيت شهري با توجه به برآورد آزمون تي (t) تك نمونه‌اي مطلوب ارزيابي مي‌شود.

فاقد چكيده لاتين