عنوان مقاله :
بررسي اثر تجويز طولاني مدت نانوذرات نيكل اكسيد (NiO) سنتز شده به روش سبز بر هيستوپاتولوژي كبد، كليه و بيضه‌ي موش صحرايي
عنوان به زبان ديگر :
The Effects of Long-Term Administration of Green-Synthetized Nickel Oxide (NiO) Nanoparticles on Liver, Kidney, and Testis in Rats
پديد آورندگان :
حاجي نژاد، محمد رضا دانشگاه علوم پزشكي زابل - دانشكده ي دامپزشكي - گروه علوم پايه , بامري، صديقه دانشگاه علوم پزشكي زابل - دانشكده ي علوم پايه - گروه شيمي , بيضايي، حميد دانشگاه علوم پزشكي زابل - دانشكده ي علوم پايه - گروه شيمي , سام زاده كرماني، عليرضا دانشگاه علوم پزشكي زابل - دانشكده ي علوم پايه - گروه شيمي
كليدواژه :
موش صحرايي , نانو ذرات نيكل اكسيد , كليه , كبد
چكيده فارسي :
مقدمه: مطالعه‌ي حاضر با هدف بررسي اثر تجويز نانوذرات NiO سنتز شده به روش سبز و شيميايي بر هيستوپاتولوژي بافت‌هاي كبد، كليه و بيضه‌ي موش صحرايي انجام شد.
روش‌ها: در اين پژوهش كه از نوع تجربي بود، 40 سر موش صحرايي به پنج گروه هشت‌تايي تقسيم شدند. گروه اول (گروه شاهد سالم)، روزانه سرم فيزيولوژي را به صورت خوراكي دريافت كردند. گروه‌هاي دوم و سوم، نانوذرات سنتز شده به روش شيميايي را به ترتيب با دزهاي 5 و 50 ميلي‌گرم/كيلوگرم دريافت كردند. نانوذرات سنتز شده به روش سبز نيز به گروه‌هاي چهارم و پنجم با دزهاي به ترتيب 5 و 50ميلي‌گرم/كيلوگرم به مدت هشت هفته خورانده شد. در پايان، خون‌گيري از قلب موش‌ها صورت پذيرفت و سطح سرمي Aspartate aminotransferase (AST)، Alanine aminotransferase (ALT)، Blood urea nitrogen (BUN) و كراتينين سرم سنجش شد. نمونه‌هاي كبد، كليه و بيضه پس از آسان‌كشي و رنگ‌آميزي با هماتوكسيلين- ائوزين زير ميكروسكوپ نوري بررسي شدند.
يافته‌ها: در موش‌هاي تيمار شده با دز 50 ميلي‌گرم/كيلوگرم، ALT و AST سرم از گروه شاهد بيشتر بود (0/050 > P). سطح BUN و كراتينين سرم موش‌هاي تيمار شده با دز 50 ميلي‌گرم/كيلوگرم نيز بيشتر بود (0/050 > P). در بررسي هيستوپاتولوژي، نكروز و تجمع چربي در كبد گروه تيمار شده با دز 50 ميلي‌گرم/كيلوگرم مشاهده شد. در كليه، تورم توبول پروكسيمال و در بيضه، نكروز سلولي مشاهده گرديد.
نتيجه‌گيري: تجويز طولاني مدت نانوذرات NiO اثر سمي بر كبد، كليه و بيضه‌ي موش صحرايي دارد.
چكيده لاتين :
Background: The present study aimed to investigate the effects of oral administration of green- and chemicallysynthesized nickel oxide (NiO) nanoparticles on the histopathology of liver, kidney, and testis in rats.
Methods: This was a descriptive analytic study, forty rats were allocated into five equal groups. The first group
(healthy control) received normal saline. The second and third groups received oral chemically-synthetized NiO
nanoparticles (5 and 50 mg/kg, respectively). The green-synthetized NiO nanoparticles were orally fed to the
fourth and fifth groups for eight weeks (5 and 50 mg/kg, respectively). Finally, blood was collected from the
heart of rats and serum levels of aspartate aminotransferase (AST), alanine aminotransferase (ALT), blood urea
nitrogen (BUN), and creatinine were evaluated. After euthanasia, liver, kidney, and testis samples were stained
with hematoxylin-eosin, and examined under a light microscope.
Findings: Both groups treated with 50 mg/kg dose showed significantly higher ALT and AST levels compared
to the control group (P < 0.050). Serum BUN and creatinine levels were significantly higher in rats received the
dose of 50 mg/kg (P < 0.05). In histopathological investigation, necrosis and fat accumulation were observed in
the liver of rats treated with the 50 mg/kg dose of NiO nanoparticles. In kidney, proximal tubule swelling was
observed and testis tissues showed necrosis, too.
Conclusion: The long-term administration of NiO nanoparticles have toxic effects on liver, kidney, and testis in rats.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان
