گردشگري علمي؛ فهم پديدارشناسانۀ تجربه زيسته گردشگران خارجي دانشگاه‌هاي ايران

پژوهش حاضر، سعي در فهم تجربه گردشگري علمي دارد و اين امر در بين دانش­پژوهان خارجي كه گردشگري علمي را در ايران تجربه كرده­اند، بررسي شده است. در اين پژوهش، بنا بر نياز به استفاده از تجربيات افراد درگير در موضوع تحقيق، از روش تحقيق كيفي و از رويكرد پديدارشناسي توصيفي استفاده شد. به دليل نظام­مند بودن روش كولايزي براي تحليل داده­ها، از اين روش استفاده شد. با استفاده از روش نمونه­گيري هدفمند تا رسيدن به اشباع با 13 نفر، مصاحبه­هاي نيمه ساختاريافته انجام شد. اعتبار نتايج به‌دست‌آمده با استفاده از مراجعه مجدد به شركت‌كنندگان در تحقيق و جلب توافق ايشان حاصل شد. در انتها چهار دسته تم حاصل شد كه عبارت‌اند از؛ جنبه علمي، جنبه مذهبي، جنبه فرهنگي و جنبه اقتصادي و اوقات فراغت. يافته­هاي اين تحقيق در شناخت و درك بهتر رفتار گردشگران علمي و پيش­بيني­هاي آينده مؤثر است. به‌كارگيري صحيح يافته­ها نيز توسعه گردشگري علمي و متعاقباً، افزايش رضايت گردشگران را در پي خواهد داشت.

The present study attempts to understand the experience of scientific tourism and this has been investigated among the foreign scholars who have experienced scientific tourism in Iran. In this study, a qualitative research method and descriptive phenomenological approach were used, based on the need to use the lived experiences of the people involved in the research. Colaizzi’s method was used for data analysis because of its systematic nature. Until reaching saturation, semi-structured interviews were conducted with 13 people using a purposive sampling method. The validity of the results was obtained by referring back to the research participants and obtaining their agreement. In the end, four categories of themes were identified: the scientific, the religious, the cultural, and the economic and leisure time aspects. The findings of this study are effective in a better understanding of tourist’s behavior and future predictions. Proper application of the findings will also promote the development of scientific tourism and consequently increase the satisfaction of tourists.