تحليل مسير تأثير نظام آموزش‌وپرورش كشور بر توسعه اقتصاد مقاومتي (مبتني‌بر تعليم‌وتربيت اسلامي)

هدف مقاله حاضر؛ بررسي، تبيين و تعيين ميزان تأثير نظام آموزش‌وپرورش كشور بر توسعه اقتصاد مقاومتي مبتني‌بر تعليم‌وتربيت اسلامي است. براي‌اين‌منظور، از روش تحقيق آميخته اكتشافي استفاده ‌شده است. ابتدا با بررسي ادبيات تحقيق و فيش برداري كتابخانه‌اي  و سپس تجزيه‌وتحليل آن و كدگذاري باز و محوري، مفاهيم مرتبط با نظام آموزش‌وپرورش و اقتصاد  مقاومتي شناسايي شد، سپس ازطريق مصاحبه نيمه‌ساختاريافته با خبرگان حوزه تعليم‌وتربيت و اقتصاد مقاومتي، مفاهيم و مقوله‌هاي محوري مرتبط با توسعه اقتصاد مقاومتي جمهوري اسلامي  ايران شناسايي شد.  يافته‌هاي بخش كيفي تحقيق نشان مي‌دهد كه  نظام آموزش‌وپرورش كشور به كمك متغيرهاي ميانجي (اقتصاد مردم‌پايه، اقتصاد دانش‌بنيان، فرهنگ عمومي و سبك زندگي) مي‌تواند به توسعه اقتصاد مقاومتي، منجر شود. سپس براي انجام مرحله كمّي پژوهش از پرسشنامه محقق‌ساخته استفاده شد. در بخش كمّي با بهره‌گيري از مدل انعكاسي به تحليل عاملي تأييدي پژوهش پرداخته شد. آزمون مدل هاي اندازه گيري انعكاسي ازطريق، آزمون پايايي مدل اندازه گيري، روايي همگرا و روايي واگرا مورد تبيين قرار گرفت. درادامه، ميزان اثرگذاري متغيرها (اثر مستقيم و اثر غيرمستقيم) با بهره‌گيري از نرم‌افزار پي ال اس صورت گرفته است. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه نظام آموزش‌وپرورش ازطريق متغيرهاي ميانجي رابطه مثبت و معني‌داري با توسعه اقتصاد مقاومتي پيدا مي‌كند.