فلسفه تربيتي انتظار: رويكردي به نقش مدارس در تربيت نسل منتظر

اديان مختلف آسماني، ظهور منجي رهايي بخشي را بشارت داده اند كه حكومتي سرشار از اعتدال را در سراسر جهان برپاي مي سازد، اما بايد گفت اين انديشه منجي گرايي و انتظار ظهور در ميان شيعيان داراي جايگاه بسيار والايي است. ازآنجاكه ظهور منجي و بشارت دهنده آخرالزمان، بدون فراهم‌ساختن بستر و زمينه لازم محقق نمي‌شود، تربيت نسلي مهدي باور و منتظر ضرورت مي يابد. دراين‌راستا، استفاده از نيروي نفوذ و اثرگذاري تعليم‌وتربيت درراستاي تربيت انسان هايي منتظر اساسي مي باشد. مطالعه حاضر، با هدف تحليل فلسفه تربيتي انتظار و نقش مدارس در تربيت نسل منتظر با استفاده از روش توصيفي تحليلي و استفاده از منابع اسنادي نگاشته شده است. در اين نوشتار، تلاش شده است تا ضمن مفهوم شناسي انتظار و فلسفه تربيتي انتظار با رجوع به سند تحول بنيادين آموزش ‌وپرورش جمهوري اسلامي ايران، تمامي گزاره هاي مندرج در آن كه مرتبط با تربيت نسل منتظر و مهدوي مي باشد، استخراج شود. نتايج حاصل نشان داد، اگرچه گزاره هاي سند مذكور از بعد نظري قوي مي باشند، اما در حيطه عمل، موفقيت چنداني حاصل نشده است. لذا در اين مطالعه، برمبناي مطالعات اسنادي صورت‌گرفته، چارچوب مفهومي يك برنامه آموزشي براي پياده سازي آرمان هاي تربيت نسلي مهدي باور در مدارس ارائه شد. در انتها نيز پيشنهادهاي پژوهشي و كاربردي براي توجه بيشتر به اين موضوع در حوزه انديشه و عمل مطرح شد.