رابطه‌ بين باورهاي ارتباطي و دلزدگي زناشويي: نقش واسطه اي ذهن آگاهي

هدف مطالعه حاضر تعيين رابطه بين باورهاي ارتباطي و دلزدگي زناشويي، به علاوه شناسايي نقش ذهن آگاهي بهعنوان متغيري بود كه ممكن است دراينبين اثر ميانجي گر داشته باشد. روش پژوهش از نوع همبستگي، جامعه‌ آماري پژوهش شامل كليه‌ افراد متأهل شهر يزد در سال 1395 و نمونه‌ مورد نظر شامل 380 نفر (200 زن و 180 مرد) به روش نمونهگيري در دسترس انتخاب شدند. شركتكنندگان در اين پژوهش به سياهه باورهاي ارتباطي ايدلسون و اپشتين، مقياس ذهن آگاهي، توجه و هشياري براون و ريان و اندازهگيري دلزدگي زناشويي پاينز پاسخ دادند. بر اساس يافتهها، ذهن آگاهي با مؤلفههاي باورهاي ارتباطي شامل باور به تخريبكنندگي مخالفت، باور به تغييرناپذيري همسر، كمالگرايي جنسي و باور مربوط به تفاوتهاي جنسيتي رابطه‌ منفي معنادار داشت. يافته ديگر اين پژوهش، رابطه‌ منفي معنادار ذهن آگاهي با دلزدگي زناشويي بود. همچنين مؤلفههاي باورهاي ارتباطي با دلزدگي زناشويي رابطه مثبت معنادار داشتند.