تغييرات زماني و مكاني پارامترهاي كيفي آب زيرزميني دشت قروه و دهگلان و ارتباط آن با خشكسالي

در بيشتر مناطق ايران آب مورد نياز جوامع و صنعت از منابع زيرزميني تامين مي‌شود. خشكسالي از مهمترين فاكتورهاي موثر بر كيفيت آب زيرزميني است. تقاضاي آب زيرزميني در دشت قروه دهگلان به دليل موقعيت آن و محدوديت دسترسي به آب‌هاي سطحي افزايش يافته است. در اين تحقيق اثر خشكسالي بر كيفيت آب چاه‌هاي دشت قروه و دهگلان بررسي شد. از داده‌هاي كيفيت آب 38 چاه در دوره آماري 21 ساله (1392-1371) استفاده شده و براي تعيين دوره‌هاي ترسالي و خشكسالي شاخص بارش استاندارد شده (SPI) در پايه‌هاي زماني 12،6،3 و 24 ماهه بكار رفت. با استفاده از آزمون منكندال روند تغيير پارامترهاي كيفيت آب زيرزميني بررسي شده و رابطه بين خشكسالي اقليمي و كيفيت آب زيرزميني با ضريب همبستگي بدست آمد. بررسي ضرايب همبستگي نشان داد در 22.2 % موارد، بين پارامترهاي كيفيت در سطح اطمينان 95% رابطه معني‌داري با SPI وجود دارد. ضرايب همبستگي در برخي از چاه‌ها مثبت و در برخي منفي مي باشد. نتايج نشان داد در مورد بيشتر پارامترهاي كيفيت آب، با افزايش پايه زماني SPI ميزان همبستگي افزايش مي‌يابد. نتايج آزمون من كندال نشان داد بيشتر پارامترهاي كيفيت آب روند افزايشي داشته و فقط Cl, HCO3 و Mg2+ به ترتيب در 60.53%،60.53% و 52.63% چاه‌ها روند منفي دارند و CO32 نيز در هيچ يك از چاه‌ها روند نداشته است. نقشه‌هاي پهنه‌بندي كيفيت آب نشان داد بيشترين كاهش كيفيت آب در قسمت‌هاي شرقي دشت اتفاق مي افتد، زيرا مقدار افت تراز آب در بخش‌هاي ذكر شده بيشتر از ساير قسمت‌ها مي باشد.