مدلسازي حساسيت به زمين لغزش با استفاده از تحليل سلسله مراتبي و روش فازي در حوزه آبخيز طالقان

پديده زمين لغزش كه ساليانه خسارات مالي و جاني بسياري به بار مي آورد، درحوضه هاي شمالي كشور به فراواني مشاهده مي گردد. از آنجايي كه با وقوع هر زمين لغزش حجم زيادي رسوب توليد مي شود پرداختن به اين موضوع در حوضه هاي آبخيز سدها اهميت بالايي دارد، چرا كه رسوبات ورودي به مخزن سد اثرات منفي بر كاربرد آن گذاشته و موجب از دست رفتن منابع خاك مي‌شود. در اين مقاله در حوضه آبخيز طالقان با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي وزن عوامل موثر بر زمين لغزش مشخص شده و همچنين با بهره گيري از روش فازي در محيط جي آي اس اقدام به مدلسازي و تعيين مناطق حساس به لغزش در حوضه آبخيز طالقان نموده و ميزان ريسك هر يك از اين محدوده ها تعيين شده است. در اين مطالعه فرورفتگي و برآمدگي دامنه ( Slope Curvature) كه در مطالعات داخلي كمتر به آن توجه شده است نيز مورد محاسبه قرار گرفت. نتايج حاصل از تلفيق لايه ها با در نظر گرفتن 6 سناريو، با لايه زمين لغزش هاي پيشين مقايسه گرديد و ميزان هم پوشاني آنها مشخص شد، سپس با استفاده از مقايسه شيب نمودار تجمعي درصد هم پوشاني طبقات حساسيت با زمين لغزش هاي پيشين، اقدام به رتبه بندي سناريو ها گرديد، سناريوي 6 كه در آن براي مدلسازي از عملگر فازي Or و Gamma استفاده شده است، با شيب 0.237 و سطح زير نمودار 0.3 كارايي بالاتري را نسبت به ساير مدل ها نشان داده و به عنوان مدل نهايي معرفي گرديد.