بررسي ساختار و گونه روايي داستان بعثت پيامبر (ص) در ادبيات و نگارگري بر اساس نظريه ژپ لينت ولت

ولت، روايت را ابزار مشترك بيان در گونه هاي مختلف ادبي و هنري؛ دربرگيرنده سه موقعيت: راوي، كنشگر و مخاطب مي داند. به زعم او، از تقابل ميان راوي و كنشگر، دو گونه روايت همسان و غيرهمسان با زيرمجموعه ها و الگوهاي روايتي ويژه اي شكل مي گيرد. تاكنون اين نظريه تنها در آثار ادبي بررسي شده، پس مقاله حاضر، گونه هاي روايي و طرح ساختاري نظريه ولت را هم زمان در اشعار و نگاره هاي داستان بعثت پيامبر مدنظر قرار مي دهد. روش تحقيق توصيفي تحليلي، نحوه گردآوري مطالب كتابخانه اي است و اشعار عطار، ژوليده، ريلكه و نگاره هاي جامع التواريخ ، مجمع التواريخ و سيره النبي ، انتخاب شد. فرضيه پژوهش تاييدي بر گفته ولت است كه روايت را مختص متون ادبي ندانسته، بلكه تحليل هنرهاي گوناگون چون نگارگري را امكان پذير مي سازد. نتيجه آنكه، شعر نداي محمد، ريلكه، از نوع روايت ناهمسان، با گونه متن نگار و زاويه ديد صفر است. در اشعار عطار و ژوليده نيشابوري، زاويه ديد صفر و ابيات ابتدا از نوع ناهمسان و متن نگار است كه در ادامه به روايت همسان كنشگر تغيير مي كند. تمامي تصاوير از نوع ناهمسان، گونه روايتي از نوع كنشگر با زاويه ديد بيروني است.