تأثير مكتب نگارگري تركمانان شيراز بر نگاره هاي نسخه نعمت نامه در هند (با رويكرد سپهر نشانه اي لوتمان)

از ديـرباز دو تمدن بزرگ ايران و هند بارها در طول تاريخ، سنت‌هاي فرهنگي خود را‌ باهم به اشـتراك گـذاشته‌اند. نگارگري يكي از مقوله هاي هنري است كه در اين بين دستخوش تغييرات و امتزاج در ساختار و محتواي فرهنگي شده است. اين مقاله، ضمن بررسي نسخه نعمت نامه، كتاب دستور آشپزي در هند كه توسط نگارگران ايراني مصور شده است، به تأثيرات ويژگي هاي هنر نگارگري مكتب تركمانان شيراز بر اين نسخه مي پردازد. مسئله اي كه در اين پژوهش مطرح مي شود اين است كه: چگونه مي توان تأثير نظام نشانه‌اي نگارگري مكتب تركمانان شيراز بر نگاره هاي نسخه نعمت نامه در هند را با رويكرد سپهر نشانه اي مورد خوانش قرار داد؟ هدف مقاله ي حاضر اين است تا مسئله ي تأثير نگارگري دوره ي تيموري در تقابل با نگارگري هند موردبررسي قرار گيرد. روش تحقيق توصيفي تحليلي با رويكرد نشانه شناسي فرهنگي لوتمان بوده و با استفاده از تطبيق هم‌زماني ويژگي هاي نگاره هاي نعمت نامه و مكتب تركمانان شيراز، به نشانه هاي تأثيرات ايران بر نگارگري هند اشاره كرده است. نتيجه پژوهش حاكي از آن است كه نسخه نعمت نامه باقي مانده از دوره سلطان غياث‌الدين، بيانگر حضور نقاشان و نگارگران ايراني مكتب شيراز در دربار شاه ماندو است. تأثيرات ويژگي هاي نگارگري تركمانان و انواع سبك آشپزي ايراني در تصوير گري نعمت نامه حضوري پررنگ دارند.