كاوشي در روش هاي مورد استفاده دانشجويان رشته طراحي صنعتي قبل و بعد از تاثير آموزش هاي دانشگاهي

طراحي، فرايندي است كه به منظور حل يك مسئله، در ذهن فرد طراح اتفاق مي افتد. يكي از روش هايي كه به منظور مكاشفه و تحليل رفتار انساني، توسعه يافته است، روش تحليل پروتكل است. با استفاده از فرايند بلند فكر كردن در حين انجام عمل، مي توان تا حدي از آنچه در ذهن فرد مورد آزمايش مي گذرد، آگاهي پيدا كرد. پي بردن به اين نكته كه «آموزش هاي آكادميك چه تاثيري بر روي اين فرايند ذهني پيچيده مي تواند داشته باشد؟»، خاستگاه اين پژوهش است. هدف از انجام تحقيق حاضر، كاوش در چگونگي روشي است كه دانشجويان طراحي در طول دوره تحصيلات دانشگاهي خود مي آموزند و به كار مي گيرند. به اين منظور، دو «نمونه ورودي» و دو «نمونه خروجي» تحت آزمايش تحليل پروتكل قرار گرفتند. دو نمونه، مورد بررسي نهايي قرار گرفتند. تفاوت هاي بين نمونه ها در سه عامل «زمان»، «نحوه رويارويي با مسئله» و «فازهاي طراحي» معرفي شد و مورد بررسي قرار گرفت. «نمونه ورودي» در خلاقيت، آزادي عمل بيشتري را تجربه كرد. حال، اينكه «نمونه خروجي» در حل مسئله به گونه اي نظام مند، عمل كرد. نتايج حاصل براي گروهاي مورد بررسي در قالب تشريح كامل فرايندهاي طراحي مورد مطالعه و مجموعه اي از فرضيه ها به نمايش گذاشته شد و در پايان، پيشنهادهايي براي پژوهش هاي آتي ارائه شد.