تحليل اثر بهينه سازي تخصيص واگن‌ها بر كاهش هزينه حمل‌و نقل در شبكه متروي تهران

يك سيستم حمل ونقل ريلي درون شهري سيستمي است كه در آن يك رام قطار در ايستگاه هاي مشخص و در مسيري بين مبدا و مقصد مشخص تردد مي كند. در اين مطالعه اقدام به طراحي مدلي جهت بهينه سازي سيستم حمل ونقل ريلي درون شهري شده است. بهينه سازي روشي است كه بوسيله آن بهترين جواب ممكن براي يك مسئله با توجه به هدف تعيين شده و قيدهاي موجود، كه همه با توابع و روابط رياضي مشخص شده اند، تعيين مي شود. مسئله بهينه داراي يك تابع هدف و احتمالا چندين قيد مي باشد كه مجموعا خصوصيات سيستم مورد نظر را در بر مي گيرند. در اين پژوهش يك مدل رياضي خطي عدد صحيح به منظور برنامه ريزي در چهار خط مترو در شهر تهران و بهينه نمودن تعداد واگن هاي تخصيص يافته به خطوط كه با استفاده از نرم افزار winQSB حل شده پيشنهاد شده است. هدف اين مقاله كاهش هزينه هاي عملياتي در شبكه مترو، ارائه يك مدل برنامه ريزي شده در جهت تشويق افراد به استفاده از اين نوع سيستم حمل و نقل و در راستاي آن كاهش ترافيك و آلودگي هوا در كلان شهر تهران است. براي ارزيابي مدل پيشنهادي ابتدا وضع موجود با نتايج مدل پيشنهادي مقايسه شده است. نتايج نشان داده اند مدل پيشنهادي به طور متوسط باعث كاهش 33 درصدي هزينه هاي وارد شده در مدل (هزينه برق مصرفي و هزينه تعميرات واگن ها) در يك ماه مي شود.

this article has no abstract