توسعه مدل‌هاي برنامه‌ريزي سفر روزانه شهروندان به روش فعاليت مبنا با تأكيد بر رفتار انتخاب وسيله در زمان‌هاي مختلف روز (مطالعه موردي: شهر اصفهان)

در پژوهش حاضر تلاش شده تا مدل تقاضاي سفر فعاليت مبنا كه توانايي پيش بيني اجزاي برنامه ريزي فعاليت روزانه را در سطح ناهمفزون داشته باشد و تعاملات بين فعاليت ها و سفرهاي روزانه را در نظر بگيرد، براي شهر اصفهان توسعه يابد. با استفاده از داده هاي مطالعات جامع سال 1391 شهر اصفهان، تصميم هاي برنامه ريزي فعاليت روزانه بر مبناي مدل فعاليت مبناي شهر بوستن شامل انتخاب هاي الگو، زمان روز تور اصلي، وسيله تور اصلي، زمان روز تور ثانويه و وسيله تور ثانويه براي هر فرد در نمونه شناسايي شده و با مدل هاي لوجيت دوگانه يا چندگانه ناهمفزون مدلسازي و بررسي شدند. از آن جا كه بين رفتار انتخاب وسيله تور اصلي و ثانويه شباهت زيادي وجود داشت، با ارائه ساختارهاي جديدي براي مدل هاي انتخاب وسيله، رفتار انتخاب وسيله افراد يك بار به طور كلي براي همه تورها و بار ديگر براي زمان‌هاي مختلف روز مدلسازي شد و مورد بررسي قرار گرفت. در اين مقاله به شاخص توانايي مدل در پيش بيني صحيح انتخاب ها نيز توجه شده است. متغيرهاي تأثيرگذار ظاهر شده در توابع مطلوبيت مانند وجود فرزند خردسال در خانواده، نوع الگوي فعاليت روزانه، مقصد خارج از شهر، نوع شغل و جنسيت فرد، مالكيت خودرو، شناخت خوبي از رفتار فعاليت و سفر شهروندان به دست مي دهند كه مي تواند در تصميم هاي حمل و نقلي مورد استفاده قرار بگيرد.

this article has no abstract