آسيب شناسي نظام برنامه ريزي منطقه اي دراستانهاي ساحلي شمال كشور

با توجه به شرايط خاص اقتصادي و سياسي كشور ما در منطقه و جهان، و نيز قرار گرفتن ايران در معرض آسيب هاي طبيعي، مسائلي چون تحريم هاي اقتصادي، محدوديت هاي تامين منابع مالي، نوسانات شديد درآمدهاي نفتي و ... احتمال بروز اتفاقات و رخدادهاي غيرمنتظره به ويژه در حوزه برنامه ريزي كشور بسيار زياد است. لذا ضروري است آسيب شناسي نظام برنامه ريزي منطقه اي در كشور مورد توجه قرار گيرد.    با توجه به اينكه تاكنون در مطالعات آسيب شناسي و ارزيابي‌هاي علل آن به مشكلات ريشه‌اي نظام برنامه‌ريزي اشاره نشده و صرفاً به مسائل حاشيه اي براي آسيب شناسي هاي نظام برنامه ريزي توجه شده است، است لذا در اين پژوهش سعي گرديد آسيب شناسي نظام برنامه هاي توسعه در محور فرايندها صورت گيرد. در اين پژوهش با استفاده از روش هاي اسنادي و پيمايشي و تكنيك دلفي ، عوامل موثردر ايجاد آسيب هاي نظام برنامه ريزي منطقه اي كشور با مطالعه موردي  استانهاي شمالي كشور احصا شده و ماتريس تاثيرات متقاطع براي  بررسي ميزان تأثير عوامل بر همديگر تكميل و  با بهره گيري از تكنيك هاي تحليلي و نرم افزار MICMAC، كليدي ترين عوامل موثردر آسيب شناسي  نظام  برنامه ريزي منطقه اي موجود با تاكيد بر استانهاي شمالي كشورشناسايي گرديد . اين عوامل شامل: حاكميت برنامه ريزي اقتصادي و بخشي ، نحوه انتخاب اهداف و ابزارهاي برنامه هاي توسعه و نيز عدم توجه به سناريوهاي احتمالي در اينده و نيز متمركز بودن نظام برنامه ريزي در كشور از اصلي ترين عوامل و چالشهاي موجود در نظام برنامه ريزي بوده  كه در نهايت راهكارهاي مناسب اصلاح فرايند نظام برنامه ريزي منطقه اي ارائه شد.