تحليل ژئوپليتيكي اثرات تغيير اقليم بر توسعه پايدار كشور ايران‌(‌متغير تعديل گر تصميمات سياسي)

بزرگ‌ترين تهديد زيست‌محيطي امروز گرمايش جهاني و تغييرات اقليمي است. اثرات تغيير اقليم منجر به كمبود آب و غذا، بيماري، بيكاري و مهاجرت، فقر، تنش‌ها در خصوص منابع و بي‌ثباتي جهاني مي‌شود. هدف از انجام اين پژوهش تحليل ژئوپليتيكي اثرات تغيير اقليم در كشور و تأثير آن بر توسعه پايدار با توجه به تصميمات سياسي دولتمردان است. اين مقاله از نوع توصيفي، تحليلي و با روش پيمايشي است. جامعه آماري پژوهش شامل صاحب‌نظران و متخصصين شاغل در سازمان‌هاي هواشناسي، محيط‌زيست و پدافند غيرعامل است و پرسشنامه بر اساس شاخص‌هاي اثرات تغيير اقليم، توسعه پايدار و تصميمات سياسي طراحي و در بين آن‌ها توزيع گرديد كه تعداد 60 پرسشنامه جمع‌آوري شد و با استفاده از نرم‌افزار (pls) فرضيه تحقيق اثبات گرديد. بر اساس يافته‌ها اثرات تغيير اقليم با توسعه پايدار رابطه معنادار و معكوس دارد، همچنين بين تأثيرات تصميمات سياسي بر توسعه پايدار ايران رابطه معناداري و معكوس وجود دارد. درنهايت تصميمات سياسي در تأثير تغييرات اقليم بر توسعه پايدار ايران اثر تعديل گر ندارد. بدين معني كه برخلاف ساير كشورهاي توسعه‌يافته و حتي در حال توسعه، تصميمات سياسي گرفته شده در دولت در كاهش اثرات تغيير اقليم در كشور مؤثر نبوده است. در پايان بر لزوم مشاركت دولت در اجراي روش‌هاي مؤثر از جمله آبخيزداري و استفاده از انرژي‌هاي پاك جهت كاهش انتشار گازهاي گلخانه‌اي براي سازگاري با اثرات تغيير اقليم تأكيد شده است.