مطالعه رفتار جذب يون هاي رنيوم محلول هاي تك جزيي بر روي رزين پرولايت A170 با استفاده از مدلسازي تعادلي و سينتيكي

در اين تحقيق براي تشريح مكانيزم و پديده حاكم در انتقال يون‌هاي رنيوم بر روي تبادلگر پرولايت A170، از مدل‌هاي ايزوترم تعادليوسينتيكي در شرايط استاتيكي (ناپيوسته) استفاده شد. به منظور درك كامل تعادل فرآيند جذب، چهار مدل جامع ايزوترم مورد بررسي قرار گرفت كه در حالت كلي نتايج نشان داد كه ايزوترم‌هاي كاربردي، پيش‌بيني خوبي از تعادل سيستم دارند كه از بين آن‌ها دو مدل فروندليچ و DR تطابق مناسب‌تري با داده‌هاي آزمايشگاهي نشان دادند(R2 0.99). همچنين در اين شرايط بيشترين ظرفيت جذب محاسبه شده از مدل لانگمور براي يون‌هاي ياد شده 166.67 ميلي‌گرم/ گرم به دست آمد. براي مطالعه سينتيك سيستم، مدل‌هاي شبه درجه اول، شبه درجه دوم، نفوذ بين ذره‌اي و اولوويچ به كار گرفته شد. تحليل داده‌هاي استخراجي نشان داد كه از بين مدل‌هاي مورد بررسي، مدل شبه درجه دوم با بيشترين ضريب همبستگي مي‌تواند سينتيك فرآيند جذب را پيش‌بيني كند. همچنين نتايج حاصل از بررسي مرحله كنترل كننده فرآيند تبادل يوني از طريق مدل انتشار درون ذره اي نشان داد كه مرحله رسيدن يون هاي پررنات به فيلم اطراف جاذب، با بالاترين آهنگ انجام گرفته است كه اين پديده ممكن است بيشتر به وسيله هم زدن محلول انجام شود.