اثر دگرآسيبي عصاره چند گونه علف هرز روي درصد جوانه‌زني و برخي تركيبات بيوشيميايي سه رقم كنجد (Sesamum indicum L.)

به منظور بررسي اثر دگرآسيبي عصاره اندام‌هاي مختلف علف‌هاي هرز پيچك و پنيرك صحرايي بر جوانه‌زني و برخي صفات كمي سه رقم كنجد، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح پايه كاملاً تصادفي در آزمايشگاه تكنولوژي بذر دانشگاه شاهد در سال 95 اجرا شد. فاكتورهاي آزمايش شامل ارقام كنجد در سه سطح (يلووايت، هليل و اولتان)، علف هرز در دو سطح (پيچك صحرايي و پنيرك صحرايي)، عصاره اندام‌هاي گياه در سه سطح (ريشه، ساقه و برگ) و غلظت عصاره‌ها در سه سطح (0، 5 درصد و 10درصد) در سه تكرار بود. نتايج نشان داد، تيمارهاي بكار برده شده تأثير معني‌داري بر صفات درصد جوانه‌زني، رنگدانه‌هاي فتوسنتزي، محتواي پرولين و پروتئين داشتند. عصاره ساقه پيچك صحرايي و ريشه پنيرك صحرايي به ترتيب در ارقام يولوايت و اولتان 100 درصد جوانه‌زني را نشان مي‌دهند. نتايج مقايسه ميانگين نشان داد كه عصاره ريشه پيچك صحرايي باعث افزايش محتواي كلروفيل گياهچه رقم اولتان شد. عصاره اندام‌هاي مختلف علف‌هاي هرز مورد بررسي محتواي پرولين و پروتئين ارقام كنجد را كاهش دادند. نتايج همچنين نشان داد كه مواد توليدي از اندام‌هاي علف هرز پيچك و پنيرك صحرايي، جوانه‌زنه‌زني و رشد ارقام كنجد را تحت تأثير قرار دادند. در اين ميان علف هرز پنيرك در مقايسه با پيچك، پتانسيل بالاتري در توليد مواد دگرآسيب از خود نشان داد. با توجه به اينكه بقاياي علف‌هاي هرز مورد بررسي از طريق توليد مواد شيميايي برخوردار از خاصيت آللوپاتيك مي‌توانند رشد كنجد را مختل كنند، بنابراين توصيه مي‌شود مديريت لازم در كنترل بقاياي علفهاي هرز پيچك و پنيرك انجام شود.