حكم قذف افراد فاقد امكان آميزش جنسي در فقه فريقين و حقوق ايران

Qazf ruling for non-sexual intercourse in Farighein jurisprudence and Iranian law

ناتواني جنسي به سبب فقدان آلت، نوعي اختلال جنسي است كه در برخي موارد، احكام شخص مبتلا را تحت تاثير خود قرار مي­دهد. يكي از احكام اختلافي در اين رابطه، مربوط به جرم قذف است. فقها، در اين زمينه دو ديدگاه متقابل، ارائه كرده ­اند؛ گروهي بر شرطيت وجود آلت جماع در مقذوف تصريح نموده و در فاقد آلت، قائل به عدم تحقق قذف شده ­اند. در مقابل گروهي، بدون لحاظ اين شرط در ارتباط با فاقد آلت نيز قذف را محقق مي­دانند. اين پژوهش به شيوه توصيفي - تحليلي به بررسي اقوال فقهي اين مسئله پرداخته است. يافته ­ها نشان مي­دهد در اين مسئله، قول راجح، ارائه نظريه سومي است كه مطابق آن عارضه فقدان آلت در مقذوف به نحو مشروط در تحقق جرم قذف، موثر است؛ بدين نحو كه در فرض آشكار بودن وضعيت شخص بر ديگران و عدم احتمال فعل منسوب در رابطه با او فقدان آلت، قذف را منتفي و نسبت خلاف را مصداقي از سب مي­گرداند.

Impotence due to lack of penis is a type of sexual disorder that in some cases affects the rulings of the infected person. One of the controversial rulings in this regard is related to the crime of Qazf. The jurists have offered two reciprocal views in this regard; Some have speculated on the condition of the presence of the penis in the vagina, and in the absence of the penis, they believe that the penis has not been fulfilled. On the other hand, a group, without considering this condition, also realizes Qazf in relation to the non-penis. This research has studied the jurisprudential sayings of this issue in a descriptive-analytical way. The findings show that in this case, the preferred word is to present a third theory according to which the complication of the lack of a penis in the removal of the condition is conditionally effective in the realization of the crime of Qazf; Assuming that the person's condition is obvious to others and that the lack of the verb attributed to him is unlikely, the lack of a tool eliminates Qazf and makes the opposite ratio an example.