تبيين و بررسي وحدت اشياء از جمله انسان با اتكاء بر صورتگرايي توماس آكوئيناس؛ تفسير نخست: اوصاف به منزله قوا

Explaining the Unity of Objects, Including Human Beings, Based on Aquins’s Hylomorphism; the First Interpretation: Properties as Powers

ادربرگ به عنوان يكي از صورتگرايان تحليلي مايل است با اتكاء بر آموزه هاي آكوييناس، وحدت شي را به صورت نسبت دهد. به نظر وي اين مهم تنها درگرو آن است كه خود صورت واحد باشد نه مركب. ما در اين مقاله نشان دادهايم كه هرچند ميتوان با اين ادعاي ادربرگ همراه كرد اما متافيزيك خاص او توان آن را ندارد كه پشتوانه چنين آموزهاي قرار گيرد. بدين منظور ابتدا بر تبيين وي از صورت تمركز كرديم، سپس استدلال او را بر وحدت صورت بيان كرديم و نشان داديم كه اين استدلال داراي نقاط ضعف عديده است. درادامه استدلال مختار را بر وحدت صورت كه برگرفته از ارسطو است، تبيين كرديم. در پايان نشان داديم كه حتي اگر از ضعف هاي استدلال ادربرگ بر وحدت صورت چشم پوشي كنيم و مدعاي او را بر واحد بودن صورت بپذيريم، متافيزيك وي نميتواند پشتوانه اين نظريه قرار گيرد.

Relying on the teachings of Aquinas, Oderberg as one of the analytic hylomorphists ascribes the unity of an object to form. His view is that if form is responcible for unity, it should be a simple entity not a composite one. In this article, we have shown that although one can find this view tenable, but his own specific metaphysics cannot support it. In doing so, we first focus on his explanation of form and analyze his argument for form. We argue that his view suffers from many weaknesses. In the sequel, we explained our own argument for unity of form, which is taken from Aristotle. At the end, we showed that even if we ignore the weaknesses of Oderberg’s argument and accept his claim to the unity of form, his metaphysics cannot support this theory.