اهميت ترامكانيك در طراحي خودرو‌هاي خارج جاده‌اي

تلاش اين مقاله بر تدوين اجمالي معرفي دانش ترامكانيك و اهميت آن در طراحي خودروهاي خارج‌ جاده‌اي است. اين مقوله در سرفصل‌هاي درسي دانشكده‌هاي مهندسي مكانيك كشور مغفول مانده و منابع فارسي اندكي در اين حوزه منتشر شده ‌است. از سويي، صنايع متعددي در كشور (مانند كشاورزي، راه‌سازي، نظامي، محيط زيست و امداد و نجات) نيازمند اطلاعات در اين حوزه‌اند. مهندسان خودرو‌هاي خارج جاده‌اي در طراحي اين دسته از خودرو‌ها با چالش‌هايي روبرو هستند كه در طراحي خودرو‌هاي معمولي ديده نمي‌شود. چالش‌هايي از قبيل نيروي پيشران و ترمزي كافي، فرمان‌پذيري و قابليت يدك‌كشي. خاك به‌عنوان يك محيط عمليات خارج جاده‌اي با تغييرات دما و رطوبت خواص متفاوتي دارد. داشتن دانش كافي از ويژگي‌هاي مكانيكي خاك و واكنش آن نسبت به بار خودرو براي تعيين عملكرد يك خودرو خارج جاده‌اي ضروري است. مطالعه عملكرد يك خودرو خارج جاده‌اي در ارتباط با محيط عملياتي آن (مسير حركت)، در علمي با عنوان ترامكانيك بررسي مي‌شود. از اينرو مهندسان براي محاسبه عملكرد خودرو خارج جاده‌اي از قبيل پيش‌بيني امكان تردد، قابليت يدك‌كشي و فرمان‌گيري مناسب از ترامكانيك بهره مي‌گيرند. امروزه محدوده وسيعي از تحقيقات و توسعه صنعت خودروسازي، در زمينه‌هايي چون كشاورزي، صنايع ساختمان‌سازي و معدن، اكتشافات سياره‌هاي جديد (مريخ‌پيما)، عمليات نظامي، خودروهاي نوين خودران و بدون سرنشين معطوف شده است. اين نوع خودرو‌ها ممكن است با مسير‌هاي متفاوت، از ماسه بياباني گرفته تا گل نرم يا برف تازه، روبرو شوند. مهندسان با به‌كارگيري مدل‌هاي مختلف ترامكانيكي در راستاي بهبود و توسعه خودروهاي خارج جاده‌اي قدم بر‌مي‌دارند.