بررسي روش جوشكاري ليزر عبوري و پارامترهاي مؤثر بر آن

استفاده از ليزر در جوشكاري پلاستيك‌ها در اوائل دهه 1970 م مطرح شد. اگرچه كاربردهاي گسترده صنعتي اين فناوري در جوشكاري پلاستيك‌ها از سال‌هاي پاياني دهه 1990 آغاز شده است. در جوشكاري ليزر عبوري، قطعاتي كه بايد به‌هم متصل شوند در كنار هم قرار مي‌گيرند و توليد حرارت و ايجاد منطقه جوش همزمان با هم صورت مي‌پذيرد. در اين روش يكي از قطعاتي كه قرار است جوش شود بايد قابليت عبوردهي پرتو ليزر را داشته باشد و قطعه ديگر مي‌تواند شفاف يا غيرشفاف باشد كه در حالت شفاف‌بودن قطعه دوم، بايد از يك ماده جاذب در فصل مشترك دو قطعه استفاد كرد. پرتو ليزر در قطعه شفاف نفوذ كرده و با رسيدن به قطعه جاذب در فصل مشترك دو قطعه كار به حرارت تبديل مي‌شود و منطقه جوش را ايجاد مي‌كند. در اين مقاله سعي شده است با مرور تاريخچه جوشكاري ليزر عبوري با تكيه بر كارهاي تجربي به بررسي قابليت‌هاي فرايند، پارامترهاي مؤثر بر آن و كاربردهايش پرداخته شود.