تخمين عمق آب شستگي پايه ي پل در جريان غيردائم و بستر مسلح با استفاده از سيستم عصبي - فازي تطبيقي و الگوريتم هاي بهينه سازي

در پژوهش حاضر به بررسي عمق آب‌شستگي در شرايط جريان دائمي و غيردائمي و بستر مسلح و غيرمسلح با استفاده از سيستم عصبي ـ فازي تطبيقي (آنفيس) و الگوريتم‌هاي بهينه‌سازي پرداخته شده است. مدل‌سازي‌ها به دو دسته‌ي برآورد عمق آب‌شستگي در جريان دائمي با استفاده از داده‌هاي صحرايي پل‌هاي مناطق مختلف آمريكا و برآورد عمق آب‌شستگي در جريان غيردائمي و شرايط بستر مسلح و غيرمسلح با استفاده از سه مجموعه داده‌ي آزمايشگاهي تقسيم مي‌شود. در پژوهش حاضر، به‌منظور بهبود مدل‌سازي‌ها پس از مدل‌سازي با كل مجموعه‌ي داده‌ها، داده‌هاي پرت حذف شده‌اند، سپس در مدل‌سازي‌هاي آب‌شستگي در جريان غيردائمي كه تعداد پارامترهاي ورودي زياد است، با استفاده از روش‌هاي كاهش ابعاد، تعداد پارامترها كاهش يافته و سپس به‌منظور بهينه‌سازي آموزش مدل‌ها از الگوريتم‌هاي ژنتيك و ازدحام ذرات استفاده شده است. نتايج مدل‌سازي‌ها در جريان دائمي حاكي از آن است كه مدل آنفيس در مقايسه با روابط تجربي، نتايج دقيق‌تري ارائه مي‌دهد. در مدل‌سازي‌ها جريان غيردائمي نيز نتايج حاكي از عملكرد مناسب‌تر مدل عصبي ـ فازي تطبيقي در مقايسه با روابط تجربي است. همچنين حذف داده‌هاي پرت و كاهش تعداد پارامترها باعث بهبود نتايج آنفيس شده و در بهينه‌سازي آموزش سيستم عصبي ـ فازي تطبيقي، هر دو الگوريتم عملكرد مناسبي ارائه داده‌اند. هر چند مدل بهينه شده توسط الگوريتم ازدحام ذرات در آموزش سيستم، عملكرد موفق‌تري داشته است.