بررسي اثر انواع اتصال هاي گيردار در رفتار قاب خمشي فولادي تحت خرابي پيش‌رونده

يكي از مكانيسم‌هاي خرابي كه در دهه‌هاي اخير توجه به آن افزايش پيدا كرده است، خرابي پيش‌رونده است. وقوع حوادث مختلفي، از قبيل: انفجار، آتش‌سوزي، برخورد وسائط نقليه، خطا در محاسبات يا ساخت و ... مي‌توانند باعث ايجاد خرابي موضعي در سازه شوند و در برخي موارد گسترش آن‌ها مي‌تواند منجر به تخريب كل سازه و يا بخش بزرگي از آن شود، كه پديده‌ي مذكور را خرابي پيش‌رونده مي‌نامند. در نوشتار حاضر، به بررسي رفتار قاب خمشي فلزي با اتصال گيردار با مقطع كاهش‌يافته، ورق كناري و ورق زير سري و روسري با جان تقويت شده تحت اثر خرابي پيش‌رونده پرداخته شده است. جهت بررسي پتانسيل خرابي پيش‌رونده از ساختمان‌هاي ۶، ۹ و ۱۲ طبقه )بيانگر ساختمان‌هاي كوتاه‌مرتبه، ميان‌مرتبه و بلندمرتبه( با سيستم قاب خمشي فلزي متوسط استفاده شده است. آناليزهاي روش مسير جايگزين خرابي پيش‌رونده‌ي انجام گرفته نشان مي‌دهد كه اتصال با مقطع كاهش‌يافته، مقاومت بالاتري نسبت به اتصال با ورق كناري و اتصال گيردار مستقيماً تقويت شده‌ي جوشي دارد، به‌گونه‌يي كه مقدار جابه‌جايي آن تا ۲۰٪ كمتر است. از مجموع ۸۱ مدل تحليل شده، در ۱۹ مدل شكست سازه اتفاق افتاده است، كه در حدود ۳۰٪ آن‌ها مربوط به مدل‌هاي با اتصال كاهش‌يافته، ۳۳٪ مربوط به مدل‌هاي با اتصال با ورق كناري و ۳۷٪ شامل مدل‌هاي با اتصال گيردار مستقيماً تقويت شده‌ي جوشي هستند.