دروني‌كردن نقش معلمي در قالب كار احساسي (مطالعه موردي؛ شهرستان اسلام‌آباد غرب)

كار احساسي، ‌از مفاهيم جديدي است كه توسط آرلي راسل هوخشيلد وارد رشتة جامعه‌شناسي شده و گسترش يافته است. در اين پژوهش، با استفاده از نظريات هوخشيلد، آشفورث و هامفري، موريس و فلدمن و گراندي، ميزان كار احساسي و عوامل مؤثر بر آن در جامعة هدف بررسي گرديد. بر اساس نطريه‌هاي تحقيق، عوامل مؤثر بر كار احساسي، عبارت است از: سرمايه اجتماعي، سرمايه فرهنگي، سرمايه اقتصادي و علايق مذهبي. كار احساسي معلمان با توجه به نظريات بيان شده و عوامل اجتماعي مؤثر بر آن در دو بُعدِ سطحي و عمقي مورد سنجش قرار گرفت. سنجش متغيرهاي تحقيق، با استفاده از روش پيمايشي، در بين 350 نفر از معلمان شهر اسلام‌آباد غرب با استفاده از نمونه‌گيري طبقه‌اي و با استفاده از فرمول كوكران انجام گرفت. نتايج تحقيق نشان دادند كه ميانگين كار احساسي معلمان برابر 46.8 برآورد شد كه در اين ميان، ميانگين كنش عمقي 22.84 و ميانگين كنش سطحي، 51.6 بود، با توجه به اينكه كنش سطحي، ‌بالاتر از كنش عمقي بود و با عنايت به ميانگين كمتر از حدمتوسط كار احساسي، مي‌توان اذعان كرد كه معلمان جامعه هدف، رغبت بالايي براي دروني نمودن شغل معلمي از خود نشان نمي‌دهند. تحليل رگرسيون چندمتغيره نشان داد كه متغيرهاي مستقل توانسته‌اند حدود 44 درصد از تغييرات كار احساسي معلمان را تبيين كنند.