مشروعيت صلاحيت قانونگذاري شوراي امنيت در مبارزه با تروريسم: خودبازسازي حقوق بين‌الملل

شوراي امنيت در زمينۀ مبارزه با تروريسم، به‌خصوص با صدور قطعنامۀ 1373، فصل نويني را در شكل و قالب قطعنامه‌ها گشود. اين قطعنامه‌ها كه شكلي قانونگذارانه دارد، براي تمام دولت‌هاي جهان تعهداتي ايجابي و سلبي ايجاد مي‌كند. اين سبك از تصويب قطعنامه‌ها براي شورا كه نهادي سياسي بود، چالش مشروعيت و قانونمندي تصميمات را پيش مي‌كشد. از سوي ديگر، برخي اين اقدام را در صورت فقدان بازوي اجرايي كارا و مؤثر در نظام حقوق بين‌الملل دفع افسد به فاسد دانسته و در اين زمينه براي تصميمات شورا قانونمندي و مشروعيت نيز متصور شده‌اند. همچنين اين مسئله بايد از اين ديدگاه نيز بررسي شود كه حقوق بين‌الملل خودبه‌خود مي‌تواند به بازسازي قواعد موجود و پر كردن خلأها بپردازد و رويۀ شوراي امنيت در واقع همان خودبازسازي سيستم حقوق بين‌الملل در اين زمينه است. اين مقاله، اقدام قانونگذاري شوراي امنيت را جلوه‌اي از توانايي حقوق بين‌الملل براي خودبازسازي مي‌داند، هرچند براي اين تصميمات فاقد قاطعيت و مشروعيت در همۀ جوانب است، اما دست‌كم در برخي موارد آن را تأييد مي‌كند.