مبدأ هستي در الهيات فمينيستي و حكمت صدرايي

مبدأ هستي در الهيات فمينيستي چگونه تصوير مي‌شود و حكمت صدرايي چه انتقاداتي به اين تصوير دارد؟ فمينيست‌ها در تلاش‌هاي نظري خود در راستاي اصلاح وضعيت زنان، به اصلاح باورهاي الهياتي در خصوص مبدأ هستي نيز پرداخته و كوشيده‌اند با نقد خداي جنسيت‌زده در تفكرات رايج مسيحي، به ارائه تصويري از آن بپردازند كه توجيه‌گر تلاش‌هاي فمينيستي در راستاي احياي حقوق زنان باشد. اين تحقيق بر اساس روش توصيفي ـ تحليلي و با جستجو در آثار فمينيستي معتقد است برخي فمينيست‌ها در «الهيات تعالي» جايگاه مبدأ هستي را از خداي مسيحيت بالاتر برده و برخي ديگر در «الهيات تنزل» آن را به زير كشيده‌اند. الهيات تنزل با ترسيم خداي متوهَّم، متغير، مؤنث، مادي و غيرمتعالي مي‌كوشد جايگاه زن را تعالي بخشد و حقوق ازدست‌رفته او را جبران كند. تعالي زن به قيمت تنزل الهي موردقبول حكمت متعاليه نيست؛ بلكه تعالي زن در آن قرين با تعالي الهي است. حكمت صدرايي با اثبات برهاني دو مبناي اساسيِ «وجود مبدأ» و «كامل مطلق بودن مبدأ» الهيات تنزل فمينيستي را به چالش مي‌كشد. درعين‌حال اين نظام حكمي با ترسيم قابل‌قبولي از جايگاه زن و مرد، در عين پرهيز از تنزل مقام الهي، بستر دستيابي به حقوق ازدست‌رفته آنان را نيز فراهم مي‌كند.