پيش بيني امنيت رواني - اجتماعي بر اساس مطلوبيت اجتماعي، سازگاري اجتماعي و كفايت اجتماعي در بين دانش آموزان متوسطه(موردمطالعه: شهر تبريز)

پژوهش حاضر با هدف پيش بيني امنيت روانياجتماعي بر اساس مطلوبيت اجتماعي، سازگاري اجتماعي و كفايت اجتماعي در بين دانش آموزان متوسطه شهر تبريز انجام پذيرفت. در اين پژوهش، از روش تحقيق توصيفي از نوع همبستگي استفاده شده است. جامعه هدف، دانش آموزان متوسطه شهر تبريز مي باشد كه تعداد آن ها 42031 نفر برآورد شد و از طريق نمونه‌گيري خوشه اي چندمرحله اي و با استفاده از جدول كرجسي و مورگان 381 نفر به عنوان نمونه انتخاب گرديد. در ادامه جهت جمع آوري داده هاي موردنياز از چهار پرسشنامه(امنيت روانياجتماعي مزلو(1992)، پرسشنام ه سازگاري اجتماعي ماتسون (1983)، مقياس كفايت اجتماعي فلنر(1990) و آزمون مطلوبيت اجتماعي كراون و مارلو(1960) استفاده شد كه پايايي آن ها با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ به ترتيب در پرسش‌نامه هاي مذكور 0.91، 0.86، 0.89 و /088 محاسبه گرديد در ادامه جهت آزمون فرضيه ها از شاخص‌هاي آمار توصيفي و استنباطي نظير؛ ميانگين، درصد، آزمون كالموگرف اسميرنوف، آزمون پيرسون و آزمون رگرسيون چندمتغيره استفاده شده است. نتايج آزمون پيرسون نشان داد ارتباط معني‌داري بين مطلوبيت اجتماعي، سازگاري اجتماعي و كفايت اجتماعي با امنيت رواني اجتماعي وجود دارد كه در مرحله بعد مشخص گرديد در حالت وجود هم‌زمان هر سه متغير مطلوبيت اجتماعي، سازگاري اجتماعي و كفايت اجتماعي، متغير هاي مربوطه به صورت مثبت و معناداري امنيت رواني-اجتماعي دانش آموزان را پيش‌بيني مي كنند.