ساخت و ارزيابي روان‌سنجي مقياس دينداري نوجوانان دبيرستاني ايران

بر اساس مطالعات انجام شده بسياري از كشش هاي مذهبي و تحولات ديني در دوران نوجواني شكل مي گيرد. هدف از پژوهش حاضر ساخت ابزاري روا و معتبر به منظور سنجش دينداري نوجوانان بود. روش پژوهش در اين مطالعه از نوع توصيفي بود. پژوهش حاضر شامل دو فاز ساخت و استانداردسازي بود. بدين منظور در فاز ساخت 90 گويه به عنوان مخزن آيتم تهيه شد كه در انتهاي اين فاز مقياس مقدماتي با 42 گويه تهيه شد. در فاز استانداردسازي نسخه نهايي بر اساس داده هاي 849 دانش آموز دبيرستاني 6 منطقۀ شهر تهران كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند با 36 گويه فراهم شد. نتايج حاصل از تحليل عاملي اكتشافي گروه مدرج سازي بيانگر وجود سه عامل باور ديني، عواطف ديني و رفتار ديني بود. همچنين نتايج تحليل عاملي تأييدي گروه روايي يابي نيز حاكي از برازش مناسب تر ساختاري با سه عامل نظري است. بررسي اعتبار آيتم ها، زيرمقياس ها و كل مقياس مدل نهايي نشان داد دامنۀ ضرايب همگوني دروني زيرمقياس ها بين 0.92 تا 0.88 است. ضرايب همبستگي نمرۀ آيتم ها با نمرۀ كل زيرمقياس مربوطه 0.46 تا 0.76 است. بحث در نتايج نيز مشخص كرد مقياس دينداري نوجوانان از ويژگي هاي روان سنجي مناسب برخوردار است و مي توان از آن به‌عنوان ابزاري مناسب در مجموعه هاي پژوهشي با نوجوانان مسلمان استفاده كرد.