اثربخشي الگوي كوتاه مدت «درمانگري چندبعدي معنوي(SMP)» بر «مهار نشانگان افسردگي»

پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير «الگوي كوتاه مدت درمانگري چندبعدي معنوي» بر «مهار نشانگان افسردگي» شكل گرفت. طرح پژوهش از نوع نيمه تجربي، با روش پيش آزمون، پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماري را مبتلايان به افسردگي مراجع كننده به «مركز مشاوره دانشگاه علوم پزشكي مشهد» و «مركز مشاوره با رويكرد ديني» حرم مطهر تشكيل دادند. كه با رعايت ملاك هاي ورود و خروج، 40 مراجع انتخاب و بصورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جاي گرفتند. ابزار پژوهش «پرسشنامه افسردگي بك» و «پرسشنامه خودپنداره خداپنداره جان بزرگي» بود. گروه آزمايش در 12 جلسه يك و نيم ساعته مداخله را دريافت كردند. نتايج تحليل كواريانس نشان داد بين دو گروه در نشانگان افسردگي، كاهش معناداري وجود داشت. اين مداخله با اصلاح خودپنداره (تصوير ساختگي از خود) و خداپنداره (تصوير ساختگي از خدا) زمينه تقويت و ايجاد تصوير واقعي از خود و تصوير واقعي از خدا را نيز فراهم كرده و مكانيزم درمان و پايداري نتايج را تامين مي كند