طراحي مدل سنجش دانش اعضاي هيئت‌علمي در دانشگاه ‏ها و مؤسسات آموزش عالي ايران

آنچه مي‏تواند تصوير واقعي از بهره‏وري دانشگاه‏ها ارائه كند آگاهي از ميزان دانش موجود و پيش‏بيني رشد دانش است. دانشگاه‏ها به دانشگران وابسته‏اند. بنابراين، آگاهي از ميزان دانش آن‏ها از اهميت ويژه‏اي برخوردار است. براي تعيين ميزان رشد دانشگاه‏ها، درك عميق از وضعيت سرمايه انساني موضوعي حياتي است. بنابراين، هدف تحقيق حاضر طراحي مدل سنجش دانش اعضاي هيئت‏علمي تعريف شد. اين تحقيق بنيادي است و از روش كتابخانه‏اي و پرسشنامه براي گردآوري داده‏ها استفاده شد. جامعه آماري اعضاي هيئت‏علمي رشته مديريت آموزشي و مديريت منابع انساني دانشگاه‏هاي دولتي به تعداد 137 نفر و حجم نمونه 101 نفر و روش نمونه‏گيري خوشه‏اي‏ چند‏مرحله‏اي بود. جهت تجزيه‏و‏تحليل داده‏ها از تكنيك‏هاي دلفي‏فازي، تحليل‏ عاملي اكتشافي، ديمتل، و مدل‏سازي معادلات ساختاري استفاده شد. در نهايت، 59 شاخص‏ مؤثر سنجش دانش اعضاي هيئت‏علمي استخراج شد كه به عوامل توانايي مديريتي، توانايي علمي (بنيادي)، توانايي علمي (كاربردي)، مهارت در تعامل‏ و ‏ارتباطات، و مهارت تخصصي گروه‏بندي شدند. مدل مفهومي طراحي و پس از اصلاح برازش آن در حد مطلوب به دست آمد. نتايج نشان داد برتري عوامل به ترتيب عبارت‌اند از مهارت تخصصي، مهارت در تعامل و ارتباطات، توانايي مديريتي، توانايي علمي‌ـ كاربردي، و توانايي علمي‌ـ بنيادي كه مهارت تخصصي بالاترين تأثيرگذاري و توانايي علمي‌ـ بنيادي بالاترين تأثيرپذيري را دارد.