كاربرد روش‌شناسي سيستم‌هاي نرم در ساختاردهي به مسئله خط‌مشي‌گذاري بانكداري الكترونيك

هدف: با توجه به عجين‌بودن صنعت بانكداري با فناوري‌هاي نوين اطلاعاتي و ارتباطي، تحول‌هاي گسترده‌اي براي اين صنعت و بازيگران آن انتظار مي‌رود و به‌طور خاص، آينده مبهم و پيچيده‌اي براي صنعت بانكداري الكترونيك پيش‌بيني مي‌شود. بررسي پژوهش‌هاي موجود در حوزه خط‌مشي‌گذاري در بانكداري الكترونيك، گوياي اين است كه هيج نوع مدل خط‌مشي‌گذاري وجود ندارد كه قادر باشد ضمن رصدكردن عدم‌ قطعيت‌هاي پيش رو، براي حفظ جايگاه آتي اين صنعت برنامه بلندمدتي تدوين كند. هدف اين پژوهش، ارائه مدلي براي خط‌مشي‌گذاري بانكداري الكترونيك در شرايط عدم‌ قطعيت است. روش: بدين منظور با استفاده از روش‌شناسي سيستم‌هاي نرم، مسئله خط‌مشي‌گذاري در بانكداري الكترونيك در ايران ساختاردهي شده است. روش‌شناسي به‌كار گرفته شده، متدولوژي تجويزي است. در خروجي‌هاي اين پژوهش، عدم ‌قطعيت‌هاي مدنظر در خط‌مشي‌گذاري لحاظ شده است. يافته‌ها: خروجي حاصل شده، نوعي مدل مفهومي دوحلقه‌اي است كه حلقه اصلي آن پنج مرحله اكوسيستم، شامل تعريف مسئله، اكوسيستم ارائه سناريو، كنترل قبل از عمل، اكوسيستم جاري‌سازي و كنترل بعد از عمل را دربرمي‌گيرد و حلقه پيراموني آن، براي انجام كنترل‌‌هاي لازم روي مراحل اشاره ‎شده در حلقه اصلي طراحي شده است. نتيجه‌گيري: براي ساختاردهي به موضوع خط‌مشي‌گذاري بانكداري الكترونيك، نحوه به‌كارگيري مدل توسعه‌يافته در اين پژوهش و نقش‌ها و مسئوليت‌هاي هر يك از بازيگران اصلي اين حوزه، يعني بانك مركزي و ساير بانك‌هاي كشور، وزارت امور اقتصادي و دارايي، شركت‌هاي توليدكننده نرم‌افزار و شركت‌هاي خدماتي پرداخت، مشخص شده است.