تدوين فرايند و شاخص هاي موثر بر گونه شناسي معماري با معيار ويژگيهاي تركيب بندي: (نمونه موردي : بناهاي تاريخي شهر اراك)

پژوهش حاضر تلاشي است براي تعيين شاخص هاي موثر در گونه شناسي معماري بطوريكه بتوان با تجريدي كردن اين گونه ها، زمينه دستيابي به الگوهاي مناسب و جامع طراحي معماري فراهم گردد. بدين منظور با استفاده از مطالعات اسنادي و روش توصيفي تحليلي، انواع روش ها، معيارها و شاخص هاي گونه شناسي مورد تحليل و نقد قرار گرفته و مباني نظري پژوهش تدوين شده است. پژوهش حاضر نشان مي دهد كه هر كدام از روشها و شاخص هاي موجود در زمينه تيپولوژي به اندازه كافي جامع نبوده و ويژگيهاي معماري گونه ها به طور كامل متاثر از شاخص ها نيستند بطوريكه نمونه هاي زيرمجموعه يك گونه خاص، رفتارهاي متفاوتي را از نظر ويژگيهاي معماري از خود نشان مي دهند. بنابراين با هدف دستيابي به گونه كامل و حداكثر جامعيت در گونه شناسي به تدوين معيارها و شاخص هاي تيپولوژي مبتني بر پارامتر تحت عنوان ويژگيهاي تركيب بندي معماري اقدام شده است. در فرايند گونه شناسي با معيار ويژگيهاي تركيب بندي هركدام از نمونه ها از نقطه نظر شاخص هاي تركيب بندي مورد آناليز قرار گرفته و در ذيل زيرشاخص ها طبقه بندي مي شوند سپس با روش تحليلي مقايسه اي به تطبيق بين گروههاي طبقه بندي شده پرداخته و گونه ها بر اساس اينكه نمونه هاي زيرمجموعه آن نسبت به هركدام از زيرفاكتورها داراي حداكثر فراواني باشند استخراج مي شوند. نتايج تحقيق نشان مي دهد با اين روش به گونه هايي دست مي يابيم كه نمونه هاي متعلق به آن گونه داراي رفتاري يكسان نسبت به همه ويژگيهاي معماري مي باشند. نكته ديگر اينكه اين روش قابليت مرور فرايند دستيابي به گزينه ها و توليد مجدد گونه ها را دارد.