سنجش و ارزيابي تاب آوري اجتماعي جهت مقابله با بحران هاي طبيعي مطالعه موردي:زلزله در محلات تاريخي شهر اردبيل

امروزه ديدگاه ها و نظريه هاي مديريت سوانح به دنبال ايجاد جوامع تاب آور در برابر مخاطرات طبيعي مي باشد و در حال حاضر تاب آوري به عنوان راهي جهت تقويت جوامع با استفاده از ظرفيت هايشان مطرح مي باشند پژوهش حاضر از نوع كاربردي است كه با استفاده از روش توصيفي – تحليلي به شناسايي شاخص ها و عوامل موثر بر تاب آوري اجتماعي و ارزيابي ميزان آنها در محلات شهر اردبيل مي پردازد. در اين تحقيق ابتدا از طريق مطالعات اسنادي و كتابخانه اي ،شاخص ها و عوامل موثر بر تاب آوري اجتماعي شناسايي و تعريف عملياتي گرديد. پس با استفاده از پرسشنامه در قالب فرايند تحليل شبكه اي ANP وزن نهايي شاخص ها بوسيله كارشناسان و اساتيد تعيين شد. در گام بعدي با استفاده از پرسشنامه اطلاعات مورد نياز خانوارهاي محلات منتخب نمونه جمع آوري گرديد . سپس با استفاده از مدل ELECTRE محله هاي مورد مطالعه رتبه بندي شدند.نتايج تحقيق نشان داد كه ازميان شاخص هاي مورد مطالعه ،شاخص سرمايه اجتماعي به ترتيب با وزن(0.37 )داراي بيشترين وزن و شاخص سرمايه انساني با وزن (0.29) ،كيفيت زندگي با وزن (0.18 )وشاخص ويژگي هاي جمعيتي با وزن(0.14 ) در مراحل بعدي قراردارند. باتوجه به روش الكتره اولويت بندي تهايي محله هاي مورد مطالعه نشان داد كه محله هاي طوي با امتياز 3 ،گازران 2 و عالي قاپو 1 اوجدكان با امتياز صفربه ترتيب در رتبه هاي اول تا چهارم قرار دارند.