بررسي وضعيت پاركهاي شهري با رويكرد توسعه پايدار (مورد مطالعه: شهر شيراز)

فضاي سبز شهري با كاركردها، فعاليت ها و خدمات متنوع خود كه واجد ارزش اكولوژيكي، اجتماعي و رواني است، شالوده توسعه پايدار شهر مي باشد. بخش قابل توجهي از اين فضاها در قالب پاركها ايجاد مي شود كه مديريت بهينه آن در راستاي توسعه پايدار شهري، شهرداريها را با چالشهاي بسيار مواجه كرده است. لذا اين مقاله با هدف بررسي وضعيت پاركها با رويكرد توسعه پايدار شهري، ارزيابي آنها در راستاي تحقق ابعاد كالبدي، زيست محيطي، اقتصادي- اجتماعي و فرهنگي توسعه پايدار را بر اساس ديدگاه شهروندان مراجعه-كننده به پاركهاي شهر شيراز دنبال مي نمايد. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و توسعه اي، از نظر روش، توصيفي- تحليلي و پيمايشي مي باشد كه در آن از ابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. جامعه آماري شامل 1522 نفر از شهروندان مراجعه كننده به پاركهاي شهر شيراز، به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي متناسب با حجم نمونه و استفاده از فرمول كوكران، بوده است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه ميزان ميانگين وضعيت پاركهاي شيراز در راستاي تحقق توسعه پايدار،2.93 (از1تا5) مي باشد كه نشان دهنده وضعيت نه چندان مطلوب پاركها است. بررسي ميانگين وضعيت، بيانگر اين نكته است كه از 39 گويه، وضعيت23 گويه كمتر از حد متوسط ارزيابي شده است. بدترين وضعيت در بين ابعاد مربوط به بعد اقتصادي- اجتماعي و گويه هاي وضعيت سرمايه گذاري بر امكانات اغذيه فروشي (ميانگين2.38)، وضعيت سرمايه گذاري مناسب اقتصادي (ميانگين2.40)، وضعيت پاركينگ در پاركها (ميانگين2.44)، وضعيت توزيع عادلانه پاركها (ميانگين2.51)، وضعيت توزيع عادلانه امكانات و خدمات موجود در پاركها در مناطق مختلف (ميانگين2.57) مي باشد. مصرف قليان و مواد مخدر و حضور اراذل و اوباش از مهمترين آسيبهاي اجتماعي موجود در پاركها بوده است. بهترين راهبردهاي پيشنهادي در ارتقاء نقش پاركها در تحقق توسعه پايدار شهري، توسعه پارك ها با توجه به نيازهاي گروه هدف، افزايش قابليت دسترسي، افزايش سرمايه گذاريهاي مناسب اقتصادي و بهره گيري از تجهيزات و امكانات مناسب، ارتقاء شيوه هاي مديريت فني در پاركها و اتخاذ رويه عدالت محورانه مي باشد.