ضرورت هاي توجه شهرسازان جهت ايجاد انسجام كالبدي - اجتماعي در محلات بلندمرتبه؛ با تاملي بر توسعه منطقه 22 شهرداري تهران به عنوان يك منطقه پيراشهر

يكي از چالش هاي اساسي در مباحث شهرسازي امروز، موضوع برخورد با تغييرات گسترده كلانشهرها است. بررسي تغييرات شهري در نظام هاي شهرهاي مختلف جهان بيانگر اين موضوع است كه روند تغييرات شهري، از اواسط قرن بيستم ميلادي، از شدت و سرعت بالايي برخوردار بوده و تغييرات تدريجي جاي خود را به تغييرات ناگهاني، پيش بيني نشده و بدون بازگشت داده است. يكي از پديده هايي كه شهرهاي امروز جهان به ويژه شهرهاي بزرگ با آن مواجه هستند ، بلند مرتبه سازي است. كه تاريخچه شروع آن به اواخر قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم بر مي‌گردد. بلند مرتبه سازي از جمله رويكردهاي مهم شهرهاي بزرگ جهان است كه در اثر رشد روزافزون جمعيت، گراني و كمبود زمين و مشكلات توسعه افقي شهرهاي رواج يافته است. شهر تهران پس از گذشت 200 سال از شكل گيري بافت اوليه خود ، در سال هاي اخير مواجه با تغييرات عمد‌ه‌اي در سيماي كالبدي – فضايي خود بوده است. در قالب نياز به افزايش تراكم جمعيتي و ساختماني در بافت موجود و بهره گيري از امكانات بالقوه آن، فعاليت بلند مرتبه سازي به عنوان يكي از بارزترين مراحل در روند تغييرات كالبد ي – فضايي اين شهر نمود پيد ا كرده است.