ارزيابي تطبيقي رفتار حرارتي و تهويه در بناهاي مسكوني بومي اقليم معتدل و مرطوب ايران (مطالعه موردي: خانه كلبادي ساري و خانه آقاجان نسب بابل)

از اواسط دهه‌ 1970 نياز فوري به كاهش استفاده از انرژي در گرمايش و سرمايش ساختمانها در سراسر جهان وجود داشته است. در كشورهاي در حال توسعه، مصرف انرژي براي حفظ محيط مطلوب در ساختمانها، بزرگترين بخش از كل تقاضاي انرژي را تشكيل مي دهد. در كشورهاي پيشرفته، نسبت مصرف انرژي براي ساختمانها بزرگ تر از آن چيزي است كه براي مقاصد ديگر استفاده مي شود. جهان سعي مي كند انرژي پاك را جايگزين انرژي فسيلي كند. از طرفي آسايش، از نياز هاي مورد توجه انسان در همه دوره هاي زندگي او بوده است. اين آسايش از طرق گوناگون براي انسان ها بوجود مي آمده يا از آنها سلب مي شده است. اما آسايش در بنا مهمترين مسئله در اين رابطه مي باشد. يكي از عوامل مورد توجه براي دسترسي به اين مهم، فضايي داراي آسايش است كه از طريق ايجاد محيطي مناسب از نظر دما و تهويه قابل دسترسي است. بناهاي مسكوني در گذشته طوري اقليمي طراحي مي شدند كه گرمايش، سرمايش و تهويه طبيعي پاسخگوي همه نيازهاي اقليمي آنها بوده است. در تحقيق حاضر به بررسي رفتار حرارتي دو بناي مسكوني )خانه كلبادي و خانه آقاجان نسب) توسط نرم افزار اكوتكت و ديزاين بيلدر پرداخته و با تحليل يافته ها، چگونگي همسازي معماري با اقليم مورد توجه قرار گرفته است. بر اساس نتايج، اين راهكارها هرچند ساده اما كاملا با تفكر صورت مي گرفتند تا بنا همساز با اقليم بوده و كمترين مصرف انرژي را داشته باشد. در جمع بندي نهايي اين دو بناي مسكوني بيشترين زمان ممكن را در دماي 22 درجه سپري مي كنند و در مجموع 40 تا 42 درصد در آسايش قرار داشتند. بنابراين راهكارها، افزايش بازه ساعات آسايش حرارتي در فضاي داخل، و كاهش مصرف انرژي جهت سرمايش و گرمايش را به همراه داشته است. اميد است تا بتوان اين نتايج را در طراحي بناهاي كنوني به كار برد و نقشي در بكارگيري معماري همساز با اقليم و معماري پايدار ايفا كرد.