بررسي رابطه بين تعميق معنويت و عملكرد كاركنان سپاه

اين پژوهش به تأثير معنويت بر عملكرد كاركنان سپاه امامرضا عليه السلام پرداخته است. اين تحقيق از نوع كاربردي، و از آنجا كه درپي ارائه تصويري از تأثير تعميق معنويت بر عملكرد است، پژوهشي توصيفي است. از طرفي ديگر با توجه به ماهيت موضوع و اهداف پژوهش با روش زيرشاخه پيمايشي انجام شده است. ابزارهاي پژوهش شامل دو پرسشنامه معنويت و عملكرد كاركنان است. يافته هاي اين تحقيق، كه با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه و نرم افزار اسپياساس مورد تجزيهوتحليل قرار گرفت، نشان ميدهد كه متغير عملكرد كاركنان با تعميق معنويت و تمام مؤلفه هاي آن رابطه مستقيم و معني داري دارد كه شامل اعتقادات، اخلاقيات و عبادات است؛ به اين معنا كه با افزايش معنويت و مؤلفه هاي آن، عملكرد كاركنان سپاه امام رضا عليه السلام نيز افزايش پيدا مي كند؛ همچنين از ميان مؤلفه هاي تعميق معنويت، مؤلفه اعتقادات بيشترين سهم را در پيش بيني عملكرد كاركنان دارد. بنابراين چنين نتيجه گيري مي شود كه با افزايش تعميق معنويت در محيط كار بويژه با تمركز بر تقويت مؤلفه اعتقادات، مي توان اشتياق شغلي و انگيزه دروني كاركنان و در نهايت عملكرد آنان را در سازمان ها افزايش داد.