معرفي و اجراي FMEA فازي در شرايط عدم قطعيت در يك مطالعه موردي

تجزيه ‌و‌ تحليل حالات خرابي و اثرات ناشي از آن (FMEA)، ابزاري قدرتمند براي تشخيص و ارزيابي خرابي‌هاي بالقوه محصول است. ريسك‌ها توسط اولويت‌بندي نمرات ريسك (RPNs) ارزيابي مي‌شود. در طراحي و توسعه محصولات جديد، اين روش داراي كاستي‌ها و ابهامات زيادي است؛ لذا استفاده از اعداد فازي در محاسبه RPN‌ها پيشنهاد شده كه البته پيچيدگي‌هاي محاسباتي را هم در بر دارد. در اين پژوهش، با بررسي انواع ابهامات و عدم‌اطمينان‌هايي كه در روش سنتي FMEA وجود دارد و نيز بررسي راه‌حل‌هايي كه براي رفع اين مشكلات، در ساير پژوهش‌ها مطرح شده است، سعي در طراحي نرم‌افزار بومي در محيط اكسل شده است. اين نرم‌افزار با كمك داده هايي كه در طراحي سيستم تهويه داخلي زيردريايي به‌كار رفته، با موفقيت مورد آزمون قرار گرفت.