پيش‌بيني وضعيت خشكسالي براي دوره‌هاي آتي با استفاده از مدل LARS-WG (مطالعه موردي: ايستگاه شيراز)

در اين پژوهش به‌منظور شبيه سازي اقليم آينـده سال هاي (1443-1397) بـراي محاسـبه شاخص خشك‌سالي در اسـتان فـارس، داده هاي مورداستفاده شامل مقادير روزانه ي بارش، دماي كمينه، دماي بيشينه و ساعات آفتابي ايستگاه شيراز در يك دوره ي 46 ساله (1349-1395) و به‌عنوان ورودي براي مدل آماري LARS-WG بود. براي شبيه سازي پارامترهاي اقليمي در حوضه ايستگاه شيراز داده هاي مدل HADCM3 با استفاده از مدل WG-LARS تحت دو سناريوي 2A و B1A ريزمقياس شدند. نتايج نشان داد كه ميانگين بارش سالانه در دوره آتي نسبت به دوره پايه با در نظر گرفتن سناريوي 2A، 1.5 % و با در نظر گرفتن سناريوي B1A، 5.5 % در دوره 1399 تا 1445 افزايش خواهد يافت. همين‌طور ميزان ساعت هاي آفتابي در دوره بررسي و با در نظر گرفتن هر دو سناريو كاهش خواهد يافت. همچنين مدل با دقت بالايي قادر به شبيه‌سازي پارامترهاي دماي حداكثر، دماي حداقل و تابش بود، اما در شبيه‌سازي پارامتر بارش نسبت به ديگر پارامترها خطاي بيش تري را نشان داد. بيش ترين افزايش با حدود 80%، متعلق به ماه سپتامبر تحت سناريو 2A بود كه در دوره آتي نسبت به دوره مطالعاتي رخ‌داده است. در ادامه مطابق شاخص خشك‌سالي SPI شديدترين خشك‌سالي ايستگاه مربوط به سال 1387 با مقدار شاخص 2.89 و حادترين ترسالي مربوط به سال 1374 با مقدار شاخص 1.92 بود.